Not 4
“Bir erkeğe nişanlanan bakire bir genç kız varsa ve bir adam onu şehirde bulur ve onunla birlikte yatar.”
Kutsal Şehina’ya [Kutsallık] “genç kız” denilmesini yorumlayabiliriz. Üç durum vardır: müsait, nişanlı ve evli.
“Hala Keduşa’nın [kutsallık]” safhasında, ona (dişi) “müsait” denir, zira kişinin uğruna yaptığı her şey, sadece ödül almak içindir – ya bu dünya ya da bir sonraki dünya. Bununla birlikte, kutsal Şehina’nın yani kendi için almanın, ona köleleştirildiğini bilir. Bu nedenle, ona “müsait” denir, zira ihtiyacı olan kimse yoktur.
O zaman kişi, ona ihtiyacı olmasını ister. Bu nedenle, o zaman, “hala” safhasında, hiçbir şeyi lekelenmeden çalışmalarına devam edebilir.
Fakat kişi, “bitkisel”in çalışmalarına başladığında, ihsan etmek için Tora ve Mitzvot [emirler] ile uğraşması gerektiğini zaten bildiğinde, kutsal Şehina, bir adamla – yani Yaradan’la – nişanlandı, olarak kabul edilir, ve kişi Yaradan ile Şehina’nın birleşmesini sağlamak için çalışmalıdır.
Bu nedenle, onunla birlikte yatan, yani ondan zevk almak isteyen, almanın hali hazırda yasak olduğunu bilerek almada çalışmaya başlayan biri, onun için zaten “Yaratan’la nişanlandı” olarak kabul edildiği için, ardından “ikisini de taşlayacaksınız”.
Kutsal Şehina’nın kendisi “O’nun hiçbir algısı ya da düşüncesi yoktur” olarak kabul edilir. Aksine, hepsi edinen bireyle ilgilidir. Bu nedenle, insan taşlamaya mahkûm edilir, yani yabancı düşünceler beynini parçalar ve ölür. Yani, Keduşa’nın tüm canlılığını kaybeder ve Şehina’nın da öyle, onu kendi içinde “toz” durumuna düşürür. Başka bir deyişle, onun içinde yaşam olmadığını görür, yani uğruna çalışacağı hiç kimseyi göremez.
Bu “genç kız, çünkü şehirde ağlamadı” ayetinin anlamıdır (bu “Kötü! Bana dokunma!”nın anlamıdır). “Şehirde”, büyük bir uyanış yaşadığında ve büyük bir alevle çalıştığında demektir. O zaman, “genç kız ağlamadı”, yani bu çalışmada hiçbir günah algılanmadı. Aksine, bu çalışmaya sonsuza dek kendi için almada devam etmek istedi. Bu yüzden onu lekeledi.
Dolayısıyla, şimdi onun içinde hiçbir canlılık olmadığını ve onun için çalışmaya değmeyeceğini görüyor. Bilgelerimiz, “Yılan Havva’nın üzerine geldi ve içinde pisliği döktü” dedi. Baal HaSulam, Zuhama’nın [pislik] Zu-Ma’dan [bu nedir?] geldiğini açıkladı, yani “Bu çalışma senin için nedir?” dedi. Bu “ve ikisi de öldü” olarak adlandırılır.
“Ve eğer adam onu tarlada bulursa…” Tarlada çalışmak, çalışma sırasında onunla yattığı anlamına gelir. Yani, Tora ve Mitzvot ile almak için uğraştı ve bir adamla nişanlandığından, bunun yasak olduğunu biliyordu. Bu durumda, “Ve genç kıza hiçbir şey yapmayacaksınız… onu tarlada bulduğu için, kız ağladı… ve onu kurtaracak kimse yoktu.” Yani, onun ağladığını hisseder, “Kötü! Bana dokunma!” yani alma tavrında çalışması yasaktır.
“Ve onu kurtaracak kimse yoktu,” yani bir kişi “tarla” olarak adlandırılan alma tavrının üstesinden gelemez. Yani, çalışma sırasında, almanın üstesinden gelmek istediğinde, kutsal Şehina hayatta kalır, yani kişi onun büyüklüğünü ve önemini görür.
Bu işe ihsan etmek için yapışan herhangi biri, o (dişi form) yaşar, ama kişi ölür, çünkü kendisi için ondan (dişi form) uzattığı canlılığı alır ve bu yüzden ölür ve işe devam edemeyeceğini iddia eder.
Sadece keskin bir akıl ve erdemlerle ve dürüst niteliklerle doğan biridir, ancak cahil niteliklerle doğan biri, bu çalışmaya devam edemez. Bu onun öldüğü, işine devam etmek ve yaşamak için artık yakıtı olmadığı olarak değerlendirilir.
Ancak Yaradan, büyük merhametleriyle, ölüyü büyük bir merhametle yeniden canlandırır ve bir kişi, “Hiçbir kafir O’ndan uzaklaştırılmayacak” gibi ta ki ister bir bedende ister birkaç bedende birçok reenkarnasyondan geçene kadar diriltilir ve kişi sonsuzluğun seviyesine yapışmayla ödüllendirilir.