Not 148
İnanç “eylem” olarak adlandırılır, “zihin” değil. Ve inanç, beden hem fikir olmadığında aklın, mantığın üstünde sadece bir eylem olarak zorla gitmek zorundadır.
Bu, bir çocuğu beslemeye benzer ve ebeveynler, çocuğun bunda herhangi bir lezzet bulamamasına rağmen, onun yararına olduğunu görmesini sağlar. Yani ebeveynler ne kadar onun anlamasını sağlamaya çalışırsa çalışsın, çocuk dinlemek istemez. O zaman ebeveynler çocuğun arzusuna karşı zorla giderler. Yani çocukla eylem yoluyla baş ederler ve çocuğun bu yemeği yemeye değer olduğunu anladığını söylemesini beklemezler.
Aynı şekilde inançla da böyledir: Bedenin, kendi için almayı bırakmanın değerli olduğuna hem fikir olmasını beklememeliyiz. Aksine, bedenle, eylemle yani zorla baş etmeliyiz, akılda olmasına rağmen beden buna hem fikir olmaz.