Not 251
“Kabalist Yohanan, ‘Yaradan sinagoga gelip orada bir onlu bulamadığında, ‘Ben neden geldim ve hiç adam yok, çağırdım ve kimse cevap vermedi ‘denildiği gibi, hemen öfkelenir” (Berahot 6b).
Şöyle sormalıyız, 1) Ne yapılmalı? Onlular toplanıncaya kadar insanlar dışarıda beklemeli ve sonra mı sinagoga gelmeli? 2) Ayette onlunun gerektiğine dair kanıt nerededir?
Bilgelerimizin ne dediğini de anlamalıyız, “Kabalist Yehosua Ben Levi, ”Yol boyunca yanında eşlik eden olmadan yürüyen biri Torayla meşgul olmalıdır, ‘Çünkü onlar başınıza nazik bir eşlik.’ denildiği gibi.” (Iruvin 54) Yola çıktığımızda eşliğe ihtiyaç duymamızın ne anlama geldiğini ve eğer eşlik eden yoksa Tora ile uğraşmanın eşlik edilmesi kadar kişiye faydalı olacağını anlamalıyız.
Adamın alma arzusu ile yaratıldığı bilinmektedir. Bu, onu Dvekut’tan [bağlılıktan] ayırır, çünkü özellikle “ihsan etme arzusu” denilen form eşitliği yoluyla bir kişi O’nunla Dvekut ile ödüllendirilir.
Eşlik Dvekut anlamına gelir, “Yol boyunca yürüyen kişi” yazıldığı gibi, yani bu Yaradan’ın yolunda yürüyen ancak Yaradan ile Dvekut ile ödüllendirilmemiş biri anlamına gelir, kişi Tora ile meşgul olmalıdır, zira onun Segulası [güç/ çare/ erdem] aracılığıyla Yaradan ile Dvekutla ödüllendirilecektir. Bilgelerimizin “Kişi her zaman Tora Lo Lişma [Onun uğruna değil] ile meşgul olmalıdır, çünkü onun içindeki ışık kişiyi yeniden biçimlendirir.” (Pesahim 50b) dediği gibi.
Dua ile ilgili olarak, On Sefirot’taki onuncu Sefira olan ve özü, O’nun dünyayı iyi ve iyilik yapar şeklinde yönettiği rehberliğine inanç olan Malhut adlı Şehina [Kutsallık] sürgünü hakkında dua etmemiz gerektiği bilinmektedir.
Bir kişinin arzusunu kendisi için almaktan arındırmadan önce Yaradan’ın iyiliğini görmek imkânsızdır, çünkü alma arzusu üzerinde onun rehberliğinde gizlilik olan Tzimtzum [kısıtlama] vardır.
Bilgelerimizin “Dünya ulusları değil, size ‘adam’ denir ile söylediği şeyin anlamı budur, çünkü onların tek amacı kendileri için almaktır. “Yaradan sinagoga geldiğinde ve orada on adam bulamadığında” bu anlama gelir, yani orada Şehina olan “onlu” niteliği için dua edecek biri olacaktır ki böylece kişi ihsan etme arzusuyla meşgul olarak Şehina’yı tozdan kaldığından, sürgününden kalkacaktır. Ancak her biri kendi kişisel ihtiyaçlarını önemsediğinde Yaradan öfkelenir.
‘Ben neden geldim ve hiç adam yok’ denildiği gibi ayetten kanıt getirir, “adam” niteliğine ait ihtiyaçlarla ilgilenmek için ve yalnızca çirkin bir hayvanın niteliğine ait ihtiyaçları tatmin etmek için mi? Diğer taraftan, kişi daima zamanını kime harcadığına dair kendine cevap vermelidir ve ne için çabaladığına dair, çünkü yalnızca kolektifin ihtiyaçlarıyla ilgileniyor olmalıdır.