Bir Küçük Dünya – İnsan

Yarıp Geçme (Delme)

Canavarlar nesli gitmek zorunda. “İyi bir çocuk ol, sabaha okula git. Sonra büyüyünce; evlen, çocukların olsun ve böylelikle her şey iyi olacak.” diyen insanlardan neyi öğrenebilirsiniz ki?
Yeni nesil maddi engellerden kurtulmak ve varoluşun ötesinde bilgi alanlarına, güçlerin okyanusa girmek istiyor. Zamanının sonuna gelindiği eski dünyanın ürünü olarak bizim gerekli ve faydalı düşünmeye alışkın olduğumuz şeyleri, onların içine tıkıştırmaya çalışıyoruz ve onlar; sanki başka bir şeyi, bizim veremeyeceğimiz bir şeyi istiyorlar. Bizim değerlerimiz, yaşam tarzımız, emeğimizin meyveleri ideal olmaktan uzaktır. Gurur duyulacak ve çocuklardan sevgi ve saygı görecek hiçbir şeyimiz yok Önsel olarak bizim tarafımızdan inşa edilmiş yanlış dünyada olma isteksizliğini anlamak ve onların kendi yollarını bulmalarına yardımcı olmak gerekiyor. Bu yeni nesil ile bağ kurmak ve onun teknesinde gereksiz yük  olmamak için tek şansımızdır.

İnsanı yetiştirmek.

Öyle zamandayız ki, bir çocuğa insan olmayı öğretemiyoruz. Yürümeyi, konuşmayı, giyinmeyi, okumayı ve saymayı, kendini bakmayı ve insanlar arasında görgülü olmayı öğretiyoruz ve biraz bilimsel bilgi veriyoruz. Ama hayatında onun kim ve ne olması gerektiği konusunda çocuğunuza hiçbir şeyden bahsetmiyoruz. O büyüyecek, bir meslek sahibi olacak, bir ailesi olacak. Ama bir insan olarak nasıl biri olacak? Bu eğitimin ve insan yetiştirmenin en önemli sorusu ve biz bunu konuşmuyoruz. Bize de nasıl “insan” olunur öğretilmedi. Ne ile motive olunur; istekler, arzular nasıl şekillenir açıklanmadı. Nerede özgür, nerede özgür değiliz gösterilmedi. Biz bireyi ve toplumu yöneten yasaları bilmiyoruz, gelişimin ilkelerini anlamıyoruz. Bir toplum bütün olarak ve her bir birey olarak kendi gelişimi içinde hareket ediyor, ancak nasıl ve nereye? Bu konuların açıklığa kavuşturulması gerekir. Çocuklarımızın; kendilerini tanımaya ve hayatlarını bilinçli bir şekilde kurabilmeleri için bu koşulları anlamalarına yardımcı olmaya çabalamak gereklidir.

Çocuk ve Çevresi

Bugünkü çocuğun çevresi ne ise, yarın o kendisi öyle olacak. Küçük bir insanı düzgün yetiştirmek için, ona doğru bir şekilde örnek olan iyi bir toplum oluşturmak gerekir. Böylece kimlik oluşur. Üzerlerinde olumlu bir etki sağlayacak şekilde çocuk kitapları, filmler, oynayacağı oyunlarla etrafları sarılmalıdır.

Bir insanı çevre şekillendirir, onun için okulda önemli olan okulun duvarları, öğretmenler veya ders kitapları değildir. Fakat olumlu etki olarak çocuk; toplumun –öğrencilerin yer aldığı bütünün parçası olmaktan, ona bağlı olmaktan memnundur ve buna isteklidir. Ancak o zaman kıskançlık ve hırs – bu doğal insani özellikler – çocukta sağlıklı rekabet ruhu uyandıracak ve kendisi dolayısıyla daha iyi olmak isteyecek.

Onu itmek, ikna etmek ve ona ne yapacağını söylemek zorunda kalmayacağız. Bir insanın çocukluğundan itibaren kendini her zaman için toplumun bir parçası olarak hissetmesi, diğer insanlarla ne kadar bağlantılı olduğunu anlaması ve onları  nasıl etkilediğini hissetmesi önemlidir. Böylelikle saldırganlık, şiddet ve terör gibi birçok sorunu önleyebiliriz. “Bunu yap, onu yapma” diyerek çocuğa emretmek gerekmiyor. Emir vererek hayvanlar eğitilir, fakat insan eğitilemez.

Bireyin oluşumu kümülatif bir işlemdir. Çocuk kitapları ve filmlerinden, TV ve internetten, ebeveynlerinden ve başka çocuklardan aldığı tüm izlenimler zihinde depolanır ve yavaş yavaş çocuğun davranış kalıplarını oluşturur. Bu bağlamda, ebeveyn olarak, medya kuruluşlarından, medyanın üzerimizdeki etkisi sebebiyle sorumlu bir tutum talep etmeliyiz. Tamamen kesmek değil, ama bizi ve çocuklarımızı şekillendirmelerine bugün yaptıkları gibi izin veremeyiz.