1) Baal HaSulam, Gebelik ve Doğumun Anlamı
İçsel daralma olmadan genişleme olmaz. Bu böyledir, çünkü hiçbir şekilde sınırlarından fazlasına genişlemez, bu nedenle hareket olmaz. Yaşam ışığına hazır olan varlığın işareti en azından bir sebeple büzülme gücüne sahip olmasıdır. Bu sırada yaşam ışığı gelir ve genişlemeyi yapar ve ilk yaşam hareketi başlar. Böylece hareket başlar ve o yaşayan, hareket eden varlık haline gelir.
İlk harekete “bir ruh” denir, yani burun deliklerine üflenen yaşam özü, şöyle yazdığı gibi, “ve burun deliklerine yaşam nefesi üfledi.”
Ancak, cansız, bitkisel ve hayvansal her ne sebeple olursa olsun içsel büzülmeyi yapacak güce sahip değildir. Ve bu böyle olduğundan yaşam ışığının onlarda kıyafetlenmesi ve genişlemeye sebep olması imkânsızdır.
O değiştirilemez bir yasa vermiştir, büzülme ve genişleme olmadan kap sınırlarının ötesinde genişleyemez. Bu sebeple cansız, bitkisel ve hayvansal sonsuza kadar cansız olmaya mahkûmdur.
Konuşan ise yaşam için uygundur. Ancak yukarıda söylediğimiz gibi, üzerinde işleyecek ve en azından ilk büzülmeyi yapacak bir sebebe ihtiyacı olduğundan ölü doğar. Bu Tora ve iyi amellerden gelen soğuk hava etkisiyle olur.
2) Baal HaSulam, 600.000 Ruh
Denir ki, “600.000 ruh” vardır ve her bir ruh pek çok kıvılcıma bölünür. Başlangıçta sadece, yalnızca tek ruh, Adam HaRishon’un ruhu yaratıldığından, manevi olanın nasıl bölündüğünü anlamalıyız.
Dünyada gerçekten tek bir ruh vardır. Şöyle yazdığı gibi; “ve yaşam nefesini burun deliklerine üfledi (Yaratılış 2:7).” Bu aynı ruh tüm İsrail oğullarında mevcuttur, tıpkı Adam HaRishon’da olduğu gibi; her birinde tam ve tamamdır. Kesilip bölünemez, bu dünyevi şeylere ait bir özelliktir.
Ancak, 600.000 ruh ve ruh kıvılcımı dediğimizde bu sanki her insan bedeninin gücüyle bölünmüş gibidir. Diğer bir deyişle önce beden bölünür ve ruhun parlaklığını tamamen inkâr eder, sonra Tora ve Mitzvotgücüyle beden arınır ve arınma ölçüsüne göre ortak ruh onda parlamaya başlar.
Bu sebeple dünyasal bedende iki anlayış vardır: İlk anlayışta kişi ruhunu tekil bir organ olarak hisseder ve bunun tüm İsrail olduğunu anlamaz. Bu gerçek bir kusurdur; bundan dolayı da yukarıda söz edilene neden olur.
İkinci anlayışta İsrail ruhunun gerçek ışığı insana tüm aydınlatma gücüyle değil, yalnızca kişinin kendini kolektife döndürüp, ruhunu arındırdığı ölçüde kısmi olarak parlar.
Bedenin tam ıslahının işareti, kişi ruhunun İsrail’in bütününde, onların her birinde var olduğunu hissetmesidir, böylece kendisini birey olarak hissetmez, kişi diğerlerine bağımlıdır. O zaman tamdır, kusursuzdur ve ruhu tam gücüyle üzerinde parlar, tıpkı Adam HaRishon’da olduğu gibi; “Nefes olan O’nun içinden nefes aldı.”
3) Baal HaSulam, 4. Mektup
Tanrı’nın kutsandığı yere gitmemen ve ruhundan düşen tüm o zayıf organları toplayıp tek bir beden haline getirmemen haricinde hiçbir eksikliğin yok.
Bu tamamlanmış bedene Yaradan İlahi Gücünü aralıksız olarak akıtır ve ışığın yüksek akımı hiç bitmeyen bir pınar gibi olur. Sonra gözünü diktiğin her yer kutsanır ve sürekli olarak seni kutsuyor oldukları için, sen nedeniyle her şey kutsanmış olur.
4) Efrahim’in Kampının Sancağı, Paraşat BeŞalah
Yaradan’a gerçekten hizmet etmek isteyen kişi kendisini tüm yaradılışa dâhil etmeli ve tüm ruhlarla bir olmalıdır, onların içine dâhil olmalı ve onlar da kişinin içine dâhil olmalıdır. Yani kişinin içinde Şehina’ya bağlanmak için gerekli olandan başka hiçbir şey kalmamalıdır. Buna erişmek için, birbirimize yakınlaşmalı ve pek çok insanla bağ kurmalıyız, çünkü Yaradan’a hizmet eden kişi sayısına göre Şehina’dan daha çok ışık onlara ifşa olur. Bunun için kişi kendisini tüm yaradılışa dâhil etmeli ve her şeyi köküne yükseltmeli, Şehina’nın ıslahı gibi.
3) Baal Hasulam, Şamati 36- İnsandaki Üç Beden Nedir
Kişi sadece iç bedeni düşünmelidir, çünkü bu Keduşa’nın ruhuna bir kıyafettir. Yani, derisinin dışındaki düşünceleri kişi düşünmelidir. Bu, bedenin derisine “kişinin bedeninin dışı” adı verildikten sonra, yani kişinin kendi yararı dışında, yalnızca başkalarına fayda sağlama düşüncesi anlamına gelir. Buna “kişinin derisinin dışı,” denir.
Bu böyledir, çünkü kişinin derisinden sonra Klipot’un tutuşu yoktur, Klipot sadece kişinin derisinin içinde olanı kavramaktadır, yani bu, kişinin bedenine ait olan değil, bedeninin dışı da değil, “derisinin dışında” denen şeydir. Bu, (Klipot’un) bedene giydirilmiş herhangi her şeye sahip olacağı ve beden giydirilmemiş hiçbir şeyi tutamayacağı anlamına gelir.
Kişi derisinin dışında olan düşüncelerde ısrar ettiğinde, “Ve derimden sonra bunu kırdılar ve bedenimden Tanrı’yı göreceğim” yazılı olanla ödüllendirilecektir (Job 19, 26). “Bu” Şehina’dır ve o kişinin derisinin dışındadır. “Kırıldı”, “derimden sonra” bir sütun olacak şekilde düzeltildiği anlamına gelir. O zaman kişi ödüllendirilir, “bedenimden Tanrı’yı göreceğim.”
Bu, Keduşa’nın özellikle kişinin derisinin dışında çalışmayı kabul ettiği zaman gelip vücudun içini giydirdiği anlamına gelir.
6) Baal HaSulam, Pri Haham, Halk İçin Üzüntü Duyan Kişi
“Takdir ettiği ölçüde kişiye hisse verilir.” Bu, Kli içindeki boşluğun büyüklüğüne göre demektir, yani alıcı ve içindeki eksiklik daima dolacaktır ne daha eksik ne de daha fazla. Bu nedenle eğer Yaradan’ın hizmetkârı halkla birlikte üzülmüyor ama yalnız kendi yoksunluğunu hissediyorsa kendi için aldıkları kalıcı olmaz. Dolayısıyla sırrı “halkın rahatının” içinde olan Yaradan’ın kolektif ifşasını edinemez. Bu nedenle, halkın acısını hisseden ve onların bütün sıkıntılarını kendi kişisel sıkıntıları gibi hisseden kişi, yoksunluğu toplu yoksunluk olduğu için İsrail’in tamamının rahatı olan Şehina’nın doluluğuna kavuşuyor. Bu nedenle Şehina’nın bolluğu da kolektiftir. Böylece, “erdemliye dinlenmek yok,” konusunu anlarız. Yorumu: Bolluk ne daha az ne de daha fazla ama, ona duyulan eksiklik ve özlem ölçüsünde lütfedildiği için onlar daima çaba gösterirler ve kaplarını genişletirler, zira verenin ölçüsü yoktur, yalnız alanın ölçüsü vardır … bu nedenle, onların hayattaki tek amaçları özlemlerini güçlendirmek ve kendilerine alıcılar (kaplar) inşa etmektir, Yaradan’ın bolluğu içinde Keduşa’nın sınırlarını genişleterek Yaradan’ı memnun etmek için.
7) Rabaş, Makale 15, Çoğunluğun Duası (1986)
Yazıldığı üzere, “Kendi halkım arasında yaşarım.” Zohar şöyle der: “Kişi asla insanlardan ayrılmamalıdır çünkü Yaradan’ın merhameti her zaman, birlikte olan tüm insanlar üzerinedir.” Bu demektir ki eğer kişi Yaradan’dan ihsan etme kaplarını ona vermesini isterse, atalarımızın dediği gibi, “O merhametli olduğu için, sen de merhametli ol,” kişi, tüm kolektif için dua etmelidir. Bu böyledir çünkü o zaman kişinin amacının, Yaradan’ın ona saf ihsan etme kaplarını vermesi olduğu açıktır, yazıldığı üzere, “Yaradan’ın merhameti her zaman, birlikte olan tüm insanlar üzerinedir.” Bilinir ki yukarıdan yarım bir şey verilmez. Bu demektir ki bolluk yukarıdan aşağıya verildiği zaman, tüm kolektif için verilir.
8) Baal HaSulam, Sürüyü Toplamanın Zamanı Değil
Kişi kendisini toplumdan ayırmamalı ve Yaradan’ı memnun etmek için bile olsa kendisi için talepte bulunmamalı yalnız tüm toplum için talep etmeli.
Toplumdan ayrılan ve özel olarak yalnız kendi ruhu için talepte bulunan, ruhunu inşa edemez. Tam tersine ruhuna zarar verir. Şu sözlerde olduğu gibi “gururlu olanla aynı yerde oturmam (Midraş Rabah, Bölüm 7, Madde 8),” zira kişi gurura bürünmediği sürece toplumdan ayrılamaz. Yazıklar olsun ona ki ruhuna zarar verir.
9) Rabaş, Not 106, Keduşa’nın Yıkımı
Kişi, Yaradan’dan kendini O’na yakınlaştırmasını talep etmemelidir çünkü bu, insanın küstahlığındandır zira neden o diğerlerinden daha önemlidir? Bununla birlikte, “İsrail meclisi” olarak adlandırılan, Malhut olan kolektif için dua ettiğinde, ruhların toplamı – ki Şehina [Kutsallık] toz içindedir ve kişi, onun yükselmesi için dua eder yani Yaradan, onun karanlığını aydınlatacaktır, daha sonra tüm İsrail’in tamamı da derecede yükselecektir, kolektife dahil olan yalvaran kişi dahil.
10) Raya Kuk, İsrail’in Işıkları, Bölüm 3
Ruhumuz yücedir. Güçlü ve kudretlidir. Demir duvarları paramparça eder, dağları ve tepeleri patlatır. Sonsuz ölçüde geniştir; daralamaz, tüm dereceleriyle milyonlarca İsrail ruhu yayılmalıdır.