“O ve ben aynı yerde barınamayız.” Tövbe, kişinin köküne dönmesi, O’nun önünde iptal olması anlamına gelir. Bir kişi her zaman cennetin ihtişamını artırmayı düşünürken, kendini Tanrısallığın önünde iptal ettiğinde, köküne döndüğünde buna “tövbe” denir. Ama kişi gururlu olduğunda, yani O’nun önünde iptal olmak istemediğinde, bu demektir ki özellikle
“İnsanın eğilimi onu her gün yener ve Yaradan ona yardım etmedikçe bunun üstesinden gelemez.” Bu demektir ki, kişinin talep ettiği yardım sadece Yaradan’ın ona yardım etmesidir, başka bir gücün değil, yani Yaradan’a inancı gerçekten olacaktır. Bu inancı edindiği ölçüde, eğiliminin üstesinden gelir. “Arınmak için gelene yardım edilir” sözünün
Zohar, VaYechi: “Yakup’ta kötülük görmedi ve İsrail’de emek görmedi.” Yine de Yakup’ta emek niteliği vardır ama İsrail’de bu nitelik ortadan kalkmıştır. Tora ve Mitzvot [emirler] ile meşgul olunduğu için kötülüğün olmadığı yere “emek” denir. Diğer bir deyişle, onlar ödül ve ceza olarak kabul edilen Tora ile meşgul olurlar.
Bir eksiklik, yani ışıktan gelen bir eksiklik, ışığın parlaması dışında. Ancak Tzimtzum’dan [kısıtlama] sonra, alma arzusu aracılığıyla, ışıktan bir eksiklik yaratıldı. Ve yine de, bir süsleme olarak Tzimtzum vardı.
Bir kişi ihsan etmek için haz aldığında neden haz almaya izin verilir? Neticede neden ihsan ediyor? Çünkü haz alır. Dolayısıyla zaten ihsan etmekten haz almaktadır, çünkü haz almasaydı ihsan edemezdi. Kendini zorladığını söylesek bile, soru neden kendini zorladığıdır. Sonuçta bu da bir haz içindir. Ve ceza korkusunu edinecek
“İhtişamını göğe ver” diyen melekler hakkında yorum yapmalıyız. Görünen o ki, şunu sormalıyız: Tora maddesel bir şey midir? Eğer aşağıya veriliyorsa, yukarıya da verilemez mi? Sonuçta, Tora hem insanlara hem de meleklere verilmelidir. Meleklerin şikâyetinin, Tora’nın melek niteliğindeki insanlara verilmesi gerektiği yönünde olduğunu söylemeliyiz. “İhtişamını cennete ver” yani
Kitaplarda kötü eğilimin yenilgiye uğratıldığında kendisinin de tatmin olduğu yazılıdır. Zohar’da bir kralın oğlu vs. hakkında bir alegori vardır. Kötü eğilimin “alma arzusu” olarak adlandırıldığı ve bu alma arzusu üzerinde bir Tzimtzum [kısıtlama] olduğu, yani kendisine verilmediği için hiçbir şey almadığı şeklinde yorumlamalıyız. Ancak kişi kötü eğilimi yendiğinde,
“Ve onlara doğru koştu.” Midraş’ta: “İbrahim dedi ki, ‘Sünnet olmadan önce yoldan geçenler bana gelirdi. Şimdi sünnetli olduğum için gelmiyorlar’ dedi. Yaradan ona şöyle dedi: ‘Sen sünnet olmadan önce, sana sünnetsizler geliyordu. Şimdi, Ben ve beraberimdekiler sana ifşa olduk’ dedi, ‘Ve yukarı yükseldi’, ‘Ve gördü’ diye yazıldığı gibi.”
“İçinde cennet korkusu olanlar.” Cennet korkusunu edinmek, “onun etrafında çok fırtına oldu” cümlesinde olduğu gibidir. Cennet korkusu nedir? Kişinin günah işlemeyeceğine yani kendisi için almayacağına dair inançtır. Daha sonra, Tora’nın sırlarının ifşasıyla ödüllendirildiğimizde, Dvekut [bütünleşme] ile ödüllendiriliriz. Sonrasında, kişi, cennetin bakış açısıyla ama üst olanın arzusuyla arındığında, korku
“Bu yer ne kadar da korkunç? Burası Tanrı’nın evi olmalı.” Kişi Keduşa’nın [Kutsallığın] otoritesi altına girmek istediğinde, korkuyu üstlenmelidir, çünkü korku yoksa, bilgelik de yoktur. Bu demektir ki, eğer bilgelik kişiyi korkuya getirmezse, o bilgelik değildir. Ancak korku da kişiyi bilgeliğe getirmelidir, çünkü “Cahilin günahtan korkusu yoktur”, zira
“Cennet krallığının yükü nedir? Bu, kendisinden dünyaya fayda sağlamak amacıyla ilk başta üzerine bir yük konan öküz gibidir… Eğer ilk önce bunu kendi üzerine almazsa, çalışamaz” ( Zohar, BaHar, Madde 3, Sulam ‘da [ Zohar üzerine Merdiven yorumu]). Şunu söylemeliyiz ki, kişi tüm temel olan “mantık ötesi” denilen
Nikâhı kendisinde ve başkasında olmayan her kadının çocuğu da onun gibidir. Peki hangisi? Bir hizmetçi ve bir yabancının çocuğu. Kenanlı bir hizmetçi hakkında ne biliyoruz? Rav Huna, “Kara, ‘Burada eşekle otur’ dedi, eşek gibi olanla” dedi, bu da evliliğin geçerli olmadığı anlamına gelir. “Onun çocuğu da onun gibidir”,
“Günün sıcağında.” Bilgelerimiz, Yaradan’ın onu misafirlerle rahatsız etmemek için güneşi kılıfından çıkardığını söylemiştir (Baba Metzia 86b). Başka bir deyişle, kişi sünnet edildikten sonra, Yaradan’ın kendisine ifşa olmasıyla ödüllendirilmiştir ki bu da Yaradan’ın gizlilikten ifşaya çıkması olarak kabul edilir. Buna “güneşin kınından çıkarılması” denir. Doğal olarak, seçim yapmak için
Yeni doğan bir bebek dünyaya geldiğinde iki güç edinmelidir: 1) alma arzusunun gücünü, 2) ihsan etme arzusunun gücünü. Bu amaçla, yeni doğan bebek iki kez kesilir: 1) Bebeğin göbeğiyle anne arasındaki bağın kesilmesi, bu sayede ağız açılır ve göbek kapanır. Ağız kapandığında, bebek hâlâ kendi otoritesine sahip değildir.
Midraş Rabba‘da (BaMidbar 1) şöyle yazar: “Başka bir şey: ‘Neden, ’Halkım düştü; artık sana gelmeyeceğiz’ dediler?” (Yeremya 2). ‘Düştü’ ne demek, ‘çünkü nehir kıyısının tamamını eziyor’ (1 Krallar 5) denildiği gibi? O’na, ‘Bize bir tapınak verdin ama senin Şehina ‘nı [ Kutsallığını] oradan kovdun, artık bizden ne istiyorsun
Bilgelerimiz şöyle der: “Abraham’ın (İbrahim) boynunda asılı değerli bir taş vardı ve onu gören her hasta hemen iyileşirdi.” “Hasta” kelimesini, kişinin başının ağrıması olarak yorumlamalıyız. Her biri özellikle bilgi yoluyla bütünlüğe ulaşabileceklerini, yani tüm soruları yanıtlayabileceklerini düşündü. Ama Abraham’ın boynunda hayati bir nefes yeri olduğunu, Margaliot [değerli taşlar],
“Musa ve Harun’un eliyle, ordularıyla birlikte Mısır ülkesinden çıkan İsrailoğulları’nın yolculukları bunlardır. Ve Musa onların yolculuklarına çıkış yerlerini Efendi’nin sözüne göre yazdı ve bunlar onların çıkış yerlerine göre yolculuklarıdır.” Yorumcular neden bir yerde “çıkış yerleri” ve başka bir yerde “yolculukları” yazıldığını sorarlar. Çıkış, kişinin o derecede bir eksiklik
“Ve Efendi, ‘İsrailoğullarının intikamını Midyanlılardan al’ diyerek Musa’ya konuştu… Ve Musa halka, ‘Efendinin intikamını Midyanlılardan alın’ diye seslendi.” Meşhur soru, Musa’nın Yaradan’ın sözlerini neden değiştirdiğidir. Mesele şu ki, Yaradan’ın amacı yarattıklarına iyilik yapmaktır, bu da İsrail’in fayda sağlayacağı anlamına gelir. Dolayısıyla Midyan’a karşı alınan intikam İsrail’in iyiliği içindir,
1957-1958 Kötü Turnus Rufus’un [Roma İmparatorluğu döneminde bir eyalet valisi olan Quintus Tineius Rufus’a verilen bir lakap] Rabbi Akiva’ya, “Hangi eylemler iyidir, Yaradan’ınki mi yoksa insanınki mi?” diye sorduğuna dair bir hikâye vardır. O da ona, “İnsanın yaptıkları” der. “Ama gökyüzü ve yeryüzünü insan yapabilir mi?” diye
“Ve Tanrınız Efendiniz sizin için antlaşmayı ve Hesed’i [merhamet/lütuf/] koruyacak.” Yaradan İsrail’e üç iyi armağan vermiştir: merhametliler, utangaçlar ve sadaka verenler, şöyle yazıldığı gibi, “koruyacak… ve Hesed [sadaka verme anlamına da gelir]” (Kudüs Talmudu, Bölüm 1, 45). “Merhametliler”, “O nasıl merhametliyse, siz de öyle merhametlisiniz” sözünde olduğu gibi,
Narenciye ağacının meyvesi. Bu dört türden bazılarının hem tadı ve hem de kokusu vardır, örneğin ağaç kavunu, içinde Tora ruhu ve iyi eylemlerin tadı olan erdemli kişilere karşılık gelir. Hurma meyvesinin yetiştiği ağacın tadı vardır ama kokusu yoktur. Bu, içinde Mitzvot’un [emirlerin] tadı olan ama Tora’nın ruhu olmayan
Ekim-Kasım, Manchester “Ve İbrahim yaşlanmıştı, yaşı ilerlemişti; ve Efendi, İbrahim’i her şeyde kutsamıştı. Ve İbrahim hizmetçisine dedi ki…” Burada bir soru var: “Oğluma Kenanlı kızlardan eş alma” emri ile ‘ülkeme ve akrabalarımın yanına gideceksin’ emri arasında yani özellikle kendi ailesinden bir eş alması gerektiği konusunda neden bir yakınlık
Sevinç bir tanıklıktır. Eğer kişi inanç konusunda, Yaradan’ın iyi ve iyilik yapan olduğuna, O’nun üstünde hiçbir şey olmadığına inanma konusunda güçlenirse, içinde bulunduğu durumda sevinecek, yani mutlu olacak hiçbir şeyi olmamasına rağmen, yine de kendini güçlendirir ve Yaradan’ın kendisini iyi ve iyilik yapan bir şekilde gözettiğini söylerse, eğer
Bedendeki dışsal kıyafetlere “Hassidim [titizlikle takip edenler] kıyafetleri” denir. Beden olan dışsal kıyafet, insanın “zihin ve kalp” olarak kabul edilen düşünce ve arzu anlamına gelen içselliğinin üzerine giyilir. Birinci niteliğe “dışsallığın dışsallığı”, ikincisine ise “dışsallığın içselliği” denir ki bu da kişinin Tora ve Mitzvot [emirler] sırasında duyduğu sevinç
Bilgelerimiz, “ Koşer [uygun/değerli] bir kişi için ağlayan kişinin tüm suçları affedilir” demişlerdir. “Rabbi Şimon Ben Pazi dedi ki, ‘Rabbi Yehoşua Ben Levi, Bar Kafra adına dedi ki, ’Koşer bir kişi için gözyaşı döken kişiyi Yaradan sayar ve O’nun hazinesine koyar, ‘Gezintilerimi saydın; gözyaşlarımı Senin şişene koy’ denildiği