Ruha, mantık üstünün Kelim’inde [kaplarında] parlayan Hasadim [merhametler] olarak adlandırılan “bilgenin ruhu” denir. Dolayısıyla, kişi bilgenin ruhunu alması gerektiğinde, bilge ondan hoşnut değildir. Yani bu onların ruhlarına göre değildir ve onlar, bilgenin ruhunu değil bilgenin niteliğini almak isterler. Başka bir deyişle, onlar, mantık içinde almak isterler.
Bununla birlikte, bilgenin ruhunu almaya, Hassadim ile kıyafetlenecek olan “bilgenin ruhu,” denen Hohma’yı [bilgelik] almaya onlar tahammül edemezler. Buna “bilgenin ruhu ondan hoşnut değildir,” denir.
Her ne kadar “Bilge’nin ruhu ondan memnun değildir,” sözünün gerçek anlamı, bunun iyi bir şey olmadığıdır, zira bilge bunun yanlış olduğunu söyler, ancak çalışmada, “Bilge’nin ruhu ondan memnun değildir,” koşulu mantık ötesindedir ve bu “memnuniyetsizlik,” kişinin her şeyi mantık içinde aldığı durumdur.