1948’de duymuştum.
Sevinç, varoluş demek olan sevgi olarak kabul edilir. Bu, duvarlarında hiçbir delik açmadan kendisi için bir ev inşa eden kişinin durumuna benzer. Evin duvarlarında eve girebileceği boş bir yer olmadığı için kişinin eve giremeyeceğini görürsünüz. Dolayısıyla, eve girebileceği bir delik açılmalıdır.
Bu nedenle, sevginin olduğu yerde korku da olmalıdır çünkü korku o deliktir. Başka bir deyişle, kişi ihsan etmeyi amaçlayamayabileceği korkusunu uyandırmalıdır.
Dolayısıyla her ikisi de olduğunda bütünlük vardır. Aksi takdirde, biri diğerini iptal etmek ister. Bu nedenle her ikisini de aynı yerde bulundurmaya çalışmalıyız.
Sevgi ve korkuya duyulan ihtiyacın anlamı budur. Sevgi varoluş olarak adlandırılırken, korku bir eksiklik ve boşluk olarak adlandırılır. Sadece ikisi bir arada olduğunda bütünlük vardır. Buna “iki bacak” denir; kişi ancak iki bacağı olduğunda yürüyebilir.