“‘Nasıl dikkatli olunacağını bilmeyen [kişi].’ O, “Uyarmak” değil “dikkatli olmak” demiştir (Zohar, VaYeŞev).” Kişi başkalarını uyarmak ister çünkü herkes başkalarının ihsan etme kaplarıyla çalışmasını ister, çünkü tüm dostlar ihsan etmede çalışırlarsa, ona ihtiyacı olan her şeyi ihsan edeceklerdir. Ancak, eğer kendisinin bir ihsan eden olacağına dair kendini uyarırsa, bu durumda onun alma arzusu kaybolurdu. Fakat başkalarının Kelim’i [kapları] ihsan etme içinde çalıştığında, onun alma arzusu kazanır. Bu nedenle, her biri, diğerinin saf olmasını ister.