Bedensellikte, ayakları yerden kaldırmanın canlılık anlamına geldiğini görüyoruz çünkü Raglayim [bacaklar], toprağı gezmeye giden Meraglim [casuslar] anlamına geliyor. Onlar, Keduşa [kutsallık] toprağıyla ödüllendirilmek için çaba harcamanın buna değer olup olmadığını görmeye giderler. Bu nedenle mantık içinde, her zaman Keduşa’nın karşısında görüşler vardır, ancak bizim mantık üstü inançla, onun, süt ve balla akan bir toprak olduğuna inanmamız gerekir.
Bu nedenle ayakları yerden kaldırırken ve mantık ötesi giderken inişler ve çıkışlar olsa da sevinç olabilir.
Bununla birlikte beli bükük, ayakta olandan daha fazlası değildir; daha ziyade yükselişler ve düşüşler hızla değişir, bu yüzden sevinç dönemleri asla kaybolmaz.