1949 senesinde duydum, Tel-Aviv
Nasipler demek, onların ikisi de eşittir ve akıl ile onların arasındaki farkı incelemek imkânsızdır demektir. Bunun için nasiplere gerek vardır. Zohar’da, Amor şu soruyu sorar, “Efendi’nin keçisi ve Azazel’in keçisi nasıl eşit olabilir ki?”
Şöyle ki; Efendi’nin keçisi “sağ” olarak görülür, Azazel”in keçisi “sol” olarak, yani Gar-de-Hohma olan yer olarak görülür. Onun hakkında şu söylenir, “ödüllenirse – iyi; ödüllenmezse – kötü.” Bu demektir ki, Malhut’un Din (yargılama) niteliği ortaya çıkmıştır. Ve bu, Işıkların üzerinde bir kilit ve bir tıkanıklık olarak görülür. Kilit, her Partzuf’un Hazeh yerindedir ve bu yüzden Hohma kilit olan yere kadar parlayabilir, ama Hazeh’nin olduğu yerde durur, çünkü her kısıtlama kendinden aşağısını etkiler, kendisinden yukarısını değil.
Ve Efendi’nin keçisi, Azazel’in keçisinin solu ile yani Hohma ile bütünleşir. Ancak, bu Azazel’in solu gibi, yani yukarıdan aşağı doğru değildir. Bunun için Işık durur, çünkü kilit etki etmeye başlar, ancak bu aşağıdan yukarıya doğru olduğu zaman kilit gizlenir ve anahtar ortaya çıkar.
Ve buna göre Hohma konusu; Azazel’in keçisinde GAR’daki Hohma vardır, hâlbuki Efendi’nin keçisi VAK olarak görülebilir. Ancak, VAK parlayabilir, ama GAR durdurulmalıdır ve bu yüzden Azazel’in keçisi vardır ve böylece şeytan şikâyet etmez.
Bu nedenle her zaman insanı Behina Dalet’e doğru uzatmak için ayartır ve eğer kişi bunu istemez ise onu her türlü hile ile uzatmak için zorlar. Dolayısıyla, bir kısım Hohma anlayışı ona verildiğinde, artık İsrail hakkında şikâyette bulunmaz, çünkü elindeki bolluğun durdurulmasından korkar.
Ancak, Gar-de-Hohma’yı uzatırsa, o zaman İsrail Vak-de-Hohma’yı uzatır. Bu Bilgelik Işığına, “Bağışlama Işığı,” denir ve böylece kişi sevgi yüzünden bağışlanır ve günahlar meziyetlere döner. Azazel’in keçisi, İsrail’in çocuklarının günahlarını sırtında taşıyor lafının anlamı budur, yani İsrail’in tüm günahları şimdi meziyet haline gelmiştir.
Zohar’da Kral’ın soytarısı hakkında bir kıssa vardır. Ona şarap verildiğinde ve yapmış olduğu her şey ona anlatıldığında; o yaptığı kötü eylemler için bile, o eylemlerin iyi olduğunu söyler ve dünyada kendisi gibi başka hiç kimsenin olmadığını söyler. Başka bir deyişle, şeytana “soytarı” denir. Ona şarap, yani bilgelik verildiği zaman ve o bunu çektiği zaman bu, bağışlama Işığı’dır ve böylece tüm günahlar meziyete döner.
Bu nedenle o, her kötü eylem hakkında bunun aslında iyi olduğunu söyler, çünkü günahlar meziyet haline gelmiştir. Ve şeytan kendi hakkının verilmesini istediği için, İsrail’den şikâyetçi olmaz.
Mısır’ın içindeki şikâyetlerin anlamı şudur: O sorar, “Bunlar şunlardan nasıl farklıdır? Ya İsrail Mısırlılar gibi ölür, ya da İsrail Mısıra geri dönecektir.” Aslında Mısır, bilgeliğin uzantısının kaynağıdır, ama oradaki GAR şeklinde bilgeliktir ve İsrail Mısırdayken, onların kontrolü altındaydı.