Not 352
Heşvan
Midraş’ta şöyle yazılmıştır: “Ben sünnet olmadan önce yoldan geçenler bana gelirdi. Şimdi sünnet oldum, artık onlar bana gelmiyorlar.” Yaradan ona dedi ki, “Sen sünnet olmadan önce sünnetsizler sana gelirdi. Şimdi Ben ve Benim maiyetim sana geliyoruz.”
İbrahim’in arzusu misafir ağırlama emrini yerine getirmek olduğundan, Yaradan’ın ona verdiğini yanıtı, O ve O’nun maiyetinin kendisine gelmesini, anlamalıyız.
Şunu açıklamalıyız ki etikte “sünnet” cennetin krallığının kabulü anlamına gelir ve amacı onu Klipa’dan [kabuk] ayırmaktır. Buna “Klipot’tan (Klipa’nın çoğulu) ayrılma ve sünnet” denir.
Kişi, bundan önce, sadece Yaradan için çalışmayı kendine görev edinmeden önce, misafirlerin kendisine “gelip, gitme” şeklinde geleceğini görür. “Misafir”, iyi eğilim anlamına gelir, çünkü kötü eğilimin on üç yıldır onunla ikamet etmesinden sonra gelir. Gelenek, iyi eğilimin ona Tora ve Mitzvot’u (emirleri) inişli çıkışlı bir şekilde yerine getirmesini tavsiye etmesiydi.
Buna “misafirleri ağırlamak” denir, kişi günde birçok kez yükseliş koşulları yaşar, misafiri birçok kez kabul eder. Bu nedenle “misafirleri ağırlamak” çoğul olarak ifade edilir.
“Ben sünnet olmadan önce yoldan geçenler bana gelirdi.” dedi yani onlar hep bir geliş gidiş halindeydiler. Şimdi sünnet olduğu için misafirlerin gelmesini bekliyor ama onlar gelmiyorlar. Buna Yaradan “Şimdi Ben ve Benim maiyetim sana geliyoruz.” diye karşılık verdi.
Yani Lo Lişma [O’nun hatırı için değil] çalıştığımızda, yükselişleri elde etmek için çok fazla hazırlığa ihtiyacımız yoktur. Küçük bir çabayla, Tora ve Mitzvot’a uyabiliriz çünkü Lo Lişma alma arzusuyla birlikte çalışıyor olarak kabul edilir ve bu çalışma doğaldır yani insan doğasının kendisi için çalışmasıdır.
Ama ihsan etme tutumunda çalışmaya geldiğinde, bu çalışma doğaya aykırı olduğu için, daha önce yapmaya alıştığı çalışma artık ona yetmez ve takviyeye ihtiyacı vardır. Çalışmaya eklemediği sürece kendini eski halinden daha kötü görür. Bunun üzerine, “Niçin Sen bu halka zarar verdin?” diye haykırır. O zamandan beri misafiri yoktur.
Ve Yaradan onu şöyle cevapladı, “Şimdi, ‘Benim hatırıma,’ denen, ihsan etmek için çalışmaya başladığından, sana şu ayetle sesleniyorum, ‘Adımı her andığım yerde, sana geleceğim ve seni kutsayacağım.’” Kutsama, Şehina’nın [Kutsallığın] tesis edilmesiyle ödüllendirileceği anlamına gelir. Buna “Ben ve Benim maiyetim sana geliyoruz” denir.
Bu nedenle, şu anda daha yüksek bir seviyede olduğunuzu bilmelisiniz, bu yüzden Bana ve Benim maiyetime layık olabilmek için daha fazla çaba göstermeniz gerekir, çünkü “Ödül üzüntüye göredir,” çünkü daha yüksek bir derece almamız gerektiğinde, daha fazla çaba göstermeliyiz.
Buna göre, Lişma [O’nun hatırı için] denilen ihsan etme çalışmasını üstlendiğinizde, düşündüğünüz gibi daha kötü bir durumda değilsinizdir.