1) Rabaş, 65. Mektup
Kişi kendini bütünlüğü almaya hazır hale getirmeden önce bütünlük amacına giden yolun uzunluğunu göremez, kabı olmadan O’nun bereketini alamayacağından, bunu çalışmanın ortasında değil ancak sonunda görebilir. Bu sebeple kendini kuvvetlendirmeli ve kralın sarayına yaklaştığını söylemelidir, çünkü her bir kuruş bir araya geldiğinde büyük miktar ettiğinden, sonunda kişi kapının açıldığını görür ve saraya girmekle ödüllendirilir.
2) Rabaş, Makale 10, Matzot Bayramına Neden Pesah Denir? (1987)
Ayrıca Kelim’imizin kapların kırılmasından geldiği biliniyor. Kapların kırılması demek; alma kaplarını almak için kullanmak istiyoruz demektir ve bu, Yaradan’dan ayrılık olarak kabul edilir. Bu üst dünyalarda ve üstelik Kelim Klipot’a (kabuklar) düştüğünde bilgi ağacının günahı yüzünden meydana geldi. Bizler onları yükseltmeliyiz; çünkü onların Kelim’lerinden geliyoruz. Oradan gelen arzularımızla ihsan etmek için almaya çalışarak her seferinde Klipot’ta olan bu Kelim’in bir parçasını düzeltiriz ve yalnızca Yaradan’a ihsan etme hedefi ile çalışmak isteyerek onları Keduşa’ya (kutsallık) yükseltiriz.
Her seferinde ve her gün ‘’almak için’’ olarak adlandırılan Klipot’un parçaları sıralanır. Onlar düzeltilir ki böylece ihsan etmek için kullanılabilsinler. Düzen, bir parçanın Keduşa’ya yükseltilmesi, böylece bizlerin daha sonra bir kez daha alma safhasına düşmemiz ve ihsan etme meselesi olduğunu bile unutmamızdır. Ama daha sonra bir kez daha yükseliş alırız, içimize alma arzusunun bir parçasını alır, bunun üstesinden gelir ve ihsan etmek için çalışmak üzere onu düzeltiriz. Bu durum bizler ihsan etme ıslahını almış olan almanın belli bir ölçüsünü edinene kadar her seferinde kendisini tekrar eder. Bu ölçüde üst bolluğun girmesi için yer olur. Bu Kli (kap) kişinin tek bir Kli’de sahip olduğu bütün yükselişlerin eklenmesiyle yapılır. Şöyle yazıldığı gibi: ‘‘Kuruş kuruş büyük bir meblağda birikir.’’ (Sotah 8)
3) Rabaş, Makale 10, Kişinin Reenkarne Olmamak İçin Ulaşması Gereken Derece Nedir? (1984)
Örneğin; kralın biri uzakta yaşayan oğlu için altın göndermek istediğinde, halkı hırsız ve dolandırıcı olduğundan, parayı kuruşlara ayırmak ve bu kuruşları pek çok kişiyle göndermek en iyi yoldur. Böylece çalmanın keyfi kralın güvenini kaybetmenin yanında değersiz kalmış olur.
Pek çok ruhtaki zaman düzeni ve günlerin aydınlığı vasıtasıyla, bilgi ağacının günahı yüzünden Klipot tarafından çalınan tüm kutsal kıvılcımları özümsemek mümkündür.
Pek çok ruh demek, içsel ışıklara bölünme, pek çok gün ise dışsal ışıklara bölünmedir. Ve her kuruş birikerek Adam Harişon’un günahından önceki büyük ışığa ulaşır ve bu ıslahın sonu olur.
4) Rabaş, Makale 22, Tüm Tora Tek Bir Kutsal İsimdir (1985)
Her zaman amacı göz önüne almalıyız, bu “O’nun yarattıklarına” iyilik yapmaktır. Eğer kötü eğilim gelir ve kişiye Firavunun sorularını sorarsa, kişi bunları aciz bahanelerle cevaplamamalıdır, demelidir ki, “İşte şimdi senin bu soruların sayesinde ihsan etme çalışmasına başlayabilirim.”
Bunun anlamı şudur; bizi bulunduğumuz kademeden aşağıya indirmek için gelen kötü eğilimin soruları hakkında konuşmamalıyız. Tam tersine, şimdi bu bize çalışacak bir yer vermekte ve biz bu sayede tamamlanmış olma kademesine yükseleceğiz. Bu dünyadaki her üstesinden gelmeye “Yaradan’ın hizmetinde yürümek” denir, zira her kuruş büyük bir miktara eklenir. Her defasında üstesinden gelir ve bolluk ve bereketi edinen bir Kli haline gelmek için gereken miktara belli ölçüde ekleme yaparız.
5) Rabaş, Makale 16, Keduşa’nın (Kutsallığın) İnşa Edildiği Temel Nedir? (1988)
Kişinin her gün temeli kazdığında, toprağın derinlerine doğru kazar ve dün yaptığı çalışmaya geri dönmez. Ancak gelişim derinleşmektedir ve kazının derinliğinin ölçüsü, ihsan etme arzusu için Yaradan’ın yardımına gerçek bir ihtiyaç duymaya başlamasıyla ölçülür.
“Her bir kuruş, büyük meblağda birikir.” Son olarak, tüm bu kazı sonucunda, öyle bir derinliğe ulaşır ki onun üzerine bina inşa etmek mümkün olur ve Neşama’nın NRNHY’ı ile ödüllendirilmeye layık hale gelir.
6) Rabaş, 14. Mektup
Kişi üstesinden gelerek her şeyle ödüllendirildiğinde buna “kuvvet” denir ve kişinin ortaya koyduğu her bir kuvvet daha büyük miktarlara bağlanır. Bu demektir ki, kişi bir kez üstesinden geldiğinde ve yabancı düşüncelere, “Tecrübeyle biliyorum ki yakında çalışma için arzum olmayacak, öyleyse şimdi bunun üstesinden biraz gelirsem, ne elde ederim?” der. Ve buna küçük miktarların bir araya gelmesiyle büyük miktarların oluştuğu cevabını vermelidir, yani genel hesaba, ruhunun köküne ya da halka.
7) Rabaş, Makale 21, Çalışmada “Sarhoş Adam Dua Etmemelidir” Ne Demektir? (1989)
Bilgelerimiz, “Yürür ve yapmaz, yürümenin mükâfatı onun elindedir” demişler. Bu, kişinin maneviyatla ufacık bir teması bile, ne şekilde olursa olsun takdir etmesi gerektiği anlamına gelir. Yaratan her şeyi kabul eder ve o kişinin hesabına kaydeder ve kuruş kuruş büyük bir miktara katılır.
Bu, Baal HaSulam’ın “Çalışmanın Düzeni” adlı makalesinde yazıldığı gibi, çalışmayı Yaradan’a yöneltmemiz ve O’nun bizim çalışmamızı kabul ettiğine inanmamız gerekir ve bu çalışmaların nasıl göründüğünün hiçbir önemi yoktur. Yani Yaradan, çalışmada bir şey yapan herkesi hesaba katar ve kişinin o anda ne amaçladığı hiç fark etmez, zira Yaradan her şeyi hesaba katar. Bu nedenle, kişi de Yaradan çalışmasında her şeyi kesinlikle düşünmeli ve maneviyatla bir temasa sahip olma ayrıcalığına sahip olduğu için her şeyden zevk ve neşe almalıdır.
8) Rabaş, Makale 9, Kişinin Yüceliği İnancının Gelecekteki Ölçüsüne Bağlıdır (1987)
İnanç emriyle, gelecek, onda şimdiye yaklaşır. Bu demektir ki, saran ışık içsel olur ve ışığın aslında şimdide kıyafetlendiği düşünülür. Buna “Saran ışık, içsel olacak.” denir.
Böylece, kişi, buradan yani inançtan, mantığı her seferinde ona amaçtan uzaklaştığını ve gerilediğini gösterse bile sonunda amaca ulaşacağına inanmaktan, üstesinden gelir ve mantık ötesi gider. Ve sonra inancın kendisi, Sulam yorumunda yazıldığı gibi, Hohma aydınlanmasının içindeki Hasadim ışığını edinmek olan tam inançla ödüllendirilene kadar “Her bir kuruş, büyük meblağda birikir.” formunda birikir.
9) Rabaş, Makale 12, Yaradan’ın Yolunda, Tora ve Çalışma Nedir? (1988)
Kişinin Yaradan’ın bir duayı duyduğuna ve İlahi takdiri haklı çıkarabileceğine ne ölçüde inandığına bağlıdır ve kişi, istediğini alamamasının, Yaradan onun dualarına dikkat etmediğinden olmadığını düşündüğünü söyler. Fakat inanır ki, Yaradan durur ve onun duaları için bekler ve onları “Kuruş kuruş büyük bir miktara katılır.” denildiği gibi toplar.
10) Rabaş, Makale 17, Çalışmada Yaradan’ı Kutsamadan Önce, Selamlama Yasağı Nedir?”
Kişinin hissetmeye başladığı, Yaradan için çalışamayacağını hissettiği bu eksikliğe Kli [kap] denir, yani Yaradan için çalışma arzusuna sahip olması için, birinin kendisine yardım etmesine ihtiyaç duyması, anlamına gelir. Yukarıdan aldığı yardım, Yaradan’ın kendisine yardım etmesi, “ışık” anlamına gelir. Bu ikisi aynı anda değil, birer birer ortaya çıkar.
Bu nedenle, “İnsanın (kötü) eğilimi onu her gün yener.” denilmiştir. Yani ışık ve Kli bir günde tamamlanmaz. Aksine, Kli, ışığı tam olarak almaya uygun olan eksikliğin tam ölçüsünü alana kadar, yazıldığı gibi, “Kuruş kuruş büyük bir miktara katılır.”
11) Rabaş, Makale 2, Kulak Ver, Ey Tanrım (1986)
Eğer kişi hakikatten uzak olduğunu gerçekten hissetme durumuna gelirse, herkesin yanlış yoldan gittiği gerçeğiyle rahat etmeyecektir. Tam tersine, gece ve gündüz o koşuldan çıkmaya özlem duyacaktır. O zaman, kişi, Lişma’ya ulaşma ihtiyacını edinir, çünkü artık yalana tahammül edemez.
Ancak, bu Kli (kap), bir kerede yapılmaz, yani kişinin sol çizgiden aldığı arzu, bir kerede yapılmaz, fakat bu arzu kişinin içinde, tam ölçüsüne ulaşana dek aşamalı olarak şekillenir ve bundan önce kişi, henüz Lişma’ya ulaşamaz, zira Kli olmadan ışık yoktur. Bu demektir ki, bunu arzu etmeden ve bu arzu onun içinde yavaşça büyümeden önce, kişi, Lişma ile ödüllendirilmez. Kuruş ardından kuruş, büyük bir hesapta birikir, yani bu, tam bir arzuyu doldurur ve o zaman Lişma, o arzunun içinde kıyafetlenir, çünkü kişi, şimdi tam bir Kli’ye, yani Lişma ile ödüllendirilmek için tam, eksiksiz bir arzuya sahiptir.
12) Rabaş, Makale 10, Matzot Bayramına Neden Pesah Denir? (1987)
Bilmeliyiz ki hiçbir yükseliş kaybolmaz. Tam tersine ‘‘Her bir kuruş büyük bir meblağda birikir.’’ Bu nedenle kişi maneviyatın ona çekici geldiğini hissettiği ve mümkün olduğu kadar Yaradan’a yaklaşmayı dilediği zaman mutlu olmalıdır. Kişi yukarıdan bir uyandırılışın ona aniden gelmesinin büyük bir ayrıcalık olduğunu düşünür ve kendine-sevgiye iğrenç, yaşamaya değmez olarak bakmaya başlar, yalnızca maneviyata özlem duyar.
Yine de kişi: ‘‘Yukarıdan bir uyandırılış aldığımda kutsal çalışmayı yapmaya başlayacağım.’’ dememesi gerektiğini bilmelidir. Tam tersine gerçek şudur ki kişi hiç arzusu olmasa da bir maneviyat olduğunu hatırlar. Çalışma için arzusu olmasa da çalışmada maneviyat olduğunu bildiği için Yaradan’a zaten müteşekkir olmalıdır.
13) Rabaş, 77. Mektup
Tüm yapı kişinin tüm düşünce ve arzusunun sadece Yaradan adına olması temeli üzerine kurulduğunda, tozdaki Şehina denilen bayağılık aşaması derhâl ortaya çıkar. Bu nedenle birkaç kuruş bir araya geldiğinde büyük miktarlar oluşturduğundan, düşüşten etkilenmemeliyiz.
Bu bizim öğrendiğimiz “Maneviyatta hiç eksiklik yoktur.” daha ziyade, bu ilerlememize yer açılması için geçici bir ayrılıştır. Bu böyledir, çünkü kutsallık için çabaladığımız her an kutsallık alanına gireriz ve kişi sadece kutsallığın fazla kıvılcımından çıkmak için düşer.
Ancak tavsiye şudur ki: Kişi, derecesi onu düşürene kadar beklememelidir, kişi bayağılığını hissettiğinde tekrar yükselir ve bu yükseliş kutsallığa bir parça koymak olarak kabul edilir. Buna mukabil kendisi düşer ve diğer kıvılcımları yükseltir ve onları kutsallık alanına çıkarır.
Bu atalarımızın dediği gibidir: “Kaybetmeden önce, ararım.” yani içinde bulunduğum durumu kaybetmeden önce aramaya başlarım. Bu Baal HaSulam’ın “Şafağı uyandırırım.” diyen Kral Davut ile ilgili söylediği şeydir. Atalarımız şöyle der: “Şafak beni değil, ben şafağı uyandırırım.”
14) Baal HaSulam, 2. Mektup
Kişi ve Yaradan arasındaki sevgiyi göstermek için kalbini güçlendirmede, Yaradan, Tanrısallığını anı olarak ona işler, tıpkı şöyle yazdığı gibi, “Adımı zikrettiğim her yerde, Ben sana geleceğim ve seni kutsayacağım.”
Anı gerçek çalışmayla arttırıldığında, arzu ve özlem de artar tıpkı “Ve öz özü çeker ve özü getirir.” olduğu gibi. Son olarak özlem artar ve büyür, iyi ameller de yükselir çünkü “Tüm kuruşlar bir araya geldiğinde büyük meblağ olur.” ve “İşte, bu kişi gelir ve O’nun ödülü O’nun yanındadır ve O’nun çalışması O’nun önündedir.” sözünün anlamı budur.
15) Rabaş, Makale 2, Kötülüğün Farkındalığının Önemi (1987)
Yaradan için yapılan çalışmada, kişinin çalışmaya devam etmesini istediğimizde, çalışmasında herhangi bir kusurdan bahsetmemeliyiz, çünkü maneviyatta yaptığımız her şey genel halkın gözünde bütünlük olarak görülür. Bilakis, ona denir ki, “Yaptığın her şey mükemmel, çünkü kuruşa kuruş ekleyerek yüklü bir meblağ elde edilir ve maneviyatta yapılan hiçbir eylem karşılıksız kalmaz. Aksine, ıslahın sonuna gelindiği zaman, bütün eylemler düzeltilir.”