e-posta ile Paylaş

GÖNDER

Kabala İlmi, dünyadaki tüm ilimleri kapsar.
Baal HaSulam “Özgürlük”
“Bu ilim, gizliliğin sonunda çocuklara bile ifşa olacaktır.”
Baal HaSulam “Kabala Öğretisi ve Özü”
Son neslin günleri yaklaştığında, çocuklar bile, kurtuluşu ve sonu bilip, bu ilmin sırlarını bulacaklardır.
Sulam’ın Önsözü ile Zohar Kitabı
“Ben’i arayanlar, Ben’i bulacaklar” ve yazdığı gibi , “Aradım ve bulamadım, buna inanmayın.”
Baal HaSulam “On Sefirot Çalışmasına Giriş”
MENÜ

KABALA KÜTÜPHANESİ

Batan İğneler

batanigneler 1

Marina FATEEVA

Bir zamanlar yeşil bir ormanda, iki küçük kirpi yaşardı. Komşuydular ve iki ayrı ağaçta yaşarlardı. Öğleden sonraları mantar ve çilek toplarlar ve güneşin sıcak ışınları altında, yeşil otlar üzerinde dinlenirlerdi. Geceleri, ağaçlarının altında gizlenirlerdi.

Ormanda geceler çok soğuk ve nemli olurdu. Ağaçları ve otları, beyaz bir tabaka gibi kalın bir sis kaplardı. Kirpiler, kendilerini soğuktan korumak için yaprakları ve otları toplarlardı. Ama bu, onlara yardımcı olmaz ve gece boyunca titrerlerdi.

Bir sabah erkenden, bir tavşan otların arasında koşarken, soğuktan titreyen iki kirpiye gözü ilişti.

“Ne oldu size?” diye sordu kirpilere tavşan.

“Geceleri çok üşüyoruz,” dedi kirpiler.

“Tavşanlar asla üşümez!” dedi tavşan keyifle. “Hepimiz geniş bir tavşan yuvasında bir araya gelir, birbirimize sokuluruz ve tüyümüz geniş battaniye gibi olur. Kendimizi sıcak ve rahat hissederiz!”

Tavşan oradan ayrıldı ve kirpilerin kafası karışmıştı. “Her birimizin kendi ağacı var,” dedi kirpilerden biri. “Ve her birimizin kendi yatağı ve çilek, mantar erzağı var,” diye cevapladı diğer kirpi.batanigneler 2

Kirpiler birbirlerine baktılar, ayrı yollara gittiler. Gece, ormanın üstünde, gökyüzünü kara bulutlar kapladı. Şiddetli bir rüzgar esti ve hava soğumaya başladı. Sonra bardaktan boşalırcasına yağmur yağmaya başladı.

Kirpiler ağaçlarının altına koştular ve topladıkları dal ve yapraklarla kendilerini örttüler. Ama yağmur çok güçlüydü ve zamanla soğuyordu hava. Zavallı kirpiler iyice ıslandılar ve dişleri soğuktan çatırdıyordu.

Sonra aniden, kirpilerden biri tavşanın onlara anlattığını hatırladı.

“Belki Doğrudur?’” diye düşündü. Belki komşumla birlikte olmalıyım. ”Birlikte daha iyi ısınırız!” Ağacının altından burnunu çıkardı. Orman karanlık ve rüzgarlı idi ve yağmur hızla yağıyordu. Fakat cesur bir davranışla, kirpi komşusunun ağacına doğru koştu.

“Geldiğine çok memnun oldum!” dedi diğer kirpi. Tam sana gelmeyi düşünüyordum ben de. Haydi, tavşanlar gibi kucaklaşmayı deneyelim ve yapraklarla örtelim kendimizi. Belki sonra ısınacağız.”batanigneler 4

Ve kirpiler birbirleriyle kucaklaşmayı denediler.

“Ahh!” diye çığlık attı biri.

“Ahh!” diye kızgınlıkla cevapladı diğeri.

“İğnelerini batırıyorsun bana!” diye bağırdılar aynı anda ve acıyla birbirlerine baktılar. Fakat tam birbirlerinden ayrılacaklarken, üstlerinde çok şiddetli şekilde gök gürledi ve gökyüzünde parlak bir şimşek çaktı. Kirpiler korkuyla iğnelerini indirdiler ve tüm güçleriyle birbirlerine sımsıkı sarıldılar. Ağacın kökünde gizlendiler, yapraklarla örttüler kendilerini ve aniden… Vücutlarında dolaşan sıcaklığı hissettiler.

“Vay be!” dedi kirpilerden biri

“Bu gerçek bir şey!” dedi diğeri.

“Bütün yapmamız gereken şey dikenlerimizi indirmekmiş!” dediler aynı anda. Yağmur, gece boyunca yağmaya devam ederken, kirpiler birbirlerinin kollarında derin bir uykuya daldılar. Sıcak ve mutluydular.

Sabah olduğunda, ormandaki en kalın ağacın altında büyük bir çukur kazdılar ve ot ile yapraklardan bir yatak yaptılar. Bütün çilek ve mantarlarını saklayacakları başka bir çukur kazdılar. Ve yaşamları birlikte rahat ve içtendi.

Kirpiler, arkadaşları tavşanı gördüklerinde, verdiği harika tavsiyeden dolayı ona teşekkür ettiler. Daha önce hiç bu kadar mutlu olmamışlardı!

Birlikte dostça, mutlu bir şekilde yaşayan iki kirpinin haberleri, tüm ormana çabucak yayıldı. Yalnız yaşayan diğer kirpiler, onların evinde onlarla birlikte kalmayı önerdiler. Kirpi arkadaşlar, onlara dikenlerini indirmeyi öğrettiler ve kirpi ailesi daha da büyüdü.

Kirpiler, onlarla birlikte olmak isteyen herkes için, daha büyük bir ağacın altında yuvalarını yaptılar. Sabahları çilek ve mantar topladılar ve geceleri birbirlerinin sıcaklığını ve sevgisini hissederek uyudular.batanigneler 5

Kış geldiğinde, ısınıyorlardı ve iyi besleniyorlardı. Fakat hepsinden önemlisi kendilerini düşünmeyip, diğerlerini düşünerek, dikenlerini indirerek, birbirlerini korumayı ve sevmeyi öğrendiler.

Kirpiler grubu, ormandaki evlerinde artık mutluca yaşıyorlardı ve birlikte yarattıkları sıcaklık, ormanın içinden tüm diğer hayvanlara yayılıyordu.

Sevginin, iyiliğin ve dostluğun sıcaklığıydı bu.

Resimleyen: Elena STRONİKA
Telif Hakkı © 1996 - 2015 Bnei Baruh. Tüm hakları saklıdır.
Bu sitede sunulan tüm materyal, Bnei Baruh Kabala Eğitim ve Araştırma Enstitüsü tarafından dünyanın ıslahı ve hayatın iyileştirilmesi amacı ile sunulmaktadır.
Bu nedenle, içeriği değiştirilmediği ve kaynağına gönderme yapıldığı takdirde, tüm materyalin kullanımına ve dağıtımına izin verilmiştir.
23 - 0,096