Pesah 7’de, 20 Nisan 1949’da, Tel Aviv’de duydum
Gözlerimizin önünde beliren tüm engeller ve gecikmeler sadece bir yaklaşma biçimidir – Yaradan bizi yaklaştırmak ister ve tüm bu engeller bizi sadece yaklaştırır, zira onlar olmadan O’na yaklaşma imkânımız olmazdı. Bu böyledir çünkü doğamız gereği daha büyük bir mesafe yoktur, çünkü Yaradan yücelerden yüceyken biz saf maddeden yapılmışızdır. Kişi ancak yaklaşmaya başladığında aramızdaki mesafeyi hissetmeye başlar. Ve kişinin üstesinden geldiği her engel, o kişi için yolu daha da yakınlaştırır.
(Bu böyledir çünkü kişi gittikçe uzaklaşan bir çizgi üzerinde hareket etmeye alışır. Dolayısıyla, kişi ne zaman uzakta olduğunu hissetse, bu süreçte herhangi bir değişikliğe neden olmaz, zira uzaklaşma çizgisinde ilerlediğini önceden bilmektedir, zira gerçek budur, Yaradan’la aramızdaki mesafeyi tarif etmek için yeterli kelime yoktur. Dolayısıyla, kişi bu mesafeyi, düşündüğünden daha büyük ölçüde hissettiği her seferinde, bu durum onda hiçbir çekişmeye yol açmaz).