Not 421
Haziran 1979
“Bilge bir öğrenci tüm kasaba halkı tarafından seviliyorsa, bunun nedeni onları manevi konularda tenkit etmemesidir.”
İnsanın bedeni kendisinin bilge öğrencisine saygı duyduğunda, bu, Tora ve Mitzvot [emirler] ile uğraşmasının onun için önemli olduğu anlamına gelir, bunun nedeni, onu manevi konularda tenkit etmemesidir yani bilge öğrencisi, bedene ihsan etmek için çalışmamız gerektiğini söylemez.
Bilge öğrenci ona tüm eylemlerinin kendi yararına değil bir amaçla olması gerektiğini söylediğinde, o zaman kasaba halkı, yani “küçük kasaba” denilen beden, bilge öğrenciden nefret eder çünkü o, bedene yani alma arzusuna, kendi iyiliği için çalışmamasını söylerse, beden itiraz eder.
Başka bir deyişle, eğer kendi bedeni yaptığı çalışmaya razı ise, bu onun hakikat yolunda yürümediğinin bir işaretidir. Sonra, kişi bedenin aynı fikirde olmadığını gördüğünde ve “Bu çalışma senin için nedir?” diye itiraz ettiğinde, buna şu yanıt gelir: “Tanrınız Efendiniz sizden ne istiyor? Sadece Benden korkmanızı.” O zaman, kişi gerçeğin yolunda yürüyebilmek için Yaradan’ın yardımına muhtaç hale gelir. Ve içten bir dua ettiğinde, o zaman “Arınmaya gelene yardım edilir.”
Zohar, kendisine yukarıdan bir ruh verilerek, kişinin hakikat yolunda yürüme gücüne sahip olduğunu söyler. Kişi, bununla Kelim’in niteliğine sahip olur ve böylece içinde parlayan Yaradan’ın ruhuyla ödüllendirilebilir, çünkü sadece bununla yolda yürüyebiliriz. Bu nedenle, Tora ve Mitzvot yolunda yürüdüğünde ve bedenden müdahale olmadığında, yukarıdan Yaradan’ın ruhu ile ödüllendirilmeye ihtiyacı yoktur.
“Hepsi insandır” yani hepsi erdemliydi ve İsrail’in başlarıydı ama onlar kötü bir tavsiye aldılar. Dediler ki, “Eğer İsrail, topraklara girerse bizler baş olmaktan düşürüleceğiz ve Musa başka insanlar atayacak.” (Zohar, Şlah Leha, Madde 30).
Dolayısıyla soru şudur: Eğer onlar erdemliyseler, neden kötü bir tavsiye almış olsunlar? Bir kaç yerde anlatılanlara göre, çölde yürüyen ve gökten ekmek yiyen İsrail, “örtülü Hasadim [merhametler]” olarak kabul edilmektedir. Baş olduklarında, genel halkı doğru yolda yürümeye ikna edeceklerdir.
Ancak İsrail toprağı, “ifşa olan Hasadim” olan Malhut’un niteliğidir ve onlar baş olamazlar. Musa, ifşa olan Hasadim’e ait böyle başları atayacak ve ifşa olan Hasadim, alma kaplarında alındığından, artık ihsan etmek için kesinlikle alamayacaklarını söyler. Bu nedenle, bunun yürümek için -alma kaplarını kullanmak için tehlikeli bir yol olduğunu düşündüler.
Gerçeği söylediklerinde, buna “iftira” denir. Peki, onların günahları nedir? İnsanın ihsan etmek için alabilmesinin, doğası gereği imkânsız olmasına rağmen, Yaradan’ın onları bununla ödüllendirilmelerine yardım edebileceğine inanmaları gerektiğidir. Bu nedenle, mantık dahilinde, casuslar doğru söylüyorlardı, ancak mantık ötesi eksikti -Yaradan bunu hak etmelerine yardım edebilirdi.
Bu nedenle iftira çok zordur, çünkü kişinin hakikat yolunda yürüyemeyeceğini düşündüğü, casusların kökünden uzandığı için doğru olsa da, bundan çıkan şey, mantık ötesine gidememesidir.