Not 381
29 Ocak 1972
“Rabbi Hiya dedi ki, ‘Çünkü Rab yoksulları duyar’ diye yazan bu metni merak ediyorum. Yoksulları duyuyor da, başkalarını duymuyor mu?’ Rabbi Şimon, “Kral’a daha yakın oldukları için,” dedi, “Kırık ve pişmanlık duyan bir kalp, Tanrım, hor görmeyeceksin…” diye yazıldığı gibi.” Rabbi Şimon ayrıca şöyle dedi, ‘Gelin ve görün, dünyadaki tüm insanlar beden ve ruh olarak Yaradan’ın önünde görülür ama yoksullar Yaradan’ın önünde yalnızca bir ruhta görünür çünkü bedeni kırıktır ve Yaradan ruha bedenden daha yakındır.’”
Sulam [Zohar’ın Merdiven yorumu], yoksulun Yaradan’ın önünde yalnızca bir ruhta görüldüğünü çünkü bedeni kırık olduğu ve Yaradan’ın bedenden çok ruha daha yakın olduğu yorumunu yapar (Zohar, BeShalach, Madde 367).
Yukarıdakileri anlamak için “yoksulun” ne olduğunu anlamalıyız. Normal olarak kişinin kendisine iki şey kazandıracak şeyler yapabileceği bilinmektedir: 1) Bilgi, yani yaptığı işi, yani bu hareketin faydasını aklı ile anlayacaktır. Diğer taraftan, eğer kendisine emredilen şeyin aksini zihninin emrettiği bir şeyi yapmak zorundaysa, bunu yapması onun için zordur. 2) Haz. İnsan kendisine haz verecek şeyler yapabilir. Fakat bir şeyi yaparsa ve haz almazsa, bunu yapması onun için zordur.
Dolayısıyla, eylemde iki koşul yani bilgi ve haz bir araya geldiğinde, bu eylem bir “zenginlik” durumu olarak kabul edilir çünkü bu eylem ona bilgi ve haz verir ve realitede, yaratılanların özlem duyduğu başka bir şey yoktur.
Yalnızca bir koşul sağlanırsa yani eylem ona bilgi vermeyecek yani akıl onu buna mecbur etmeyecektir, ancak bu eylemden haz alırsa, bu yine de bir eylem olarak kabul edilir ve kişi aklını yener ve eylemi yapar çünkü o eylem, yine de yoksul sayılmaz çünkü hala verecek bir şeyi vardır yani bu eylem kişiye haz verir.
Bazen, eylem ona haz vermez, ancak yine de ona bilgi verir yani akıl eylemi onaylar. Burada aklı takip etmek için daha fazla güçlenmeye ihtiyacı vardır ve hazza ihtiyacı yoktur.
Bununla birlikte, bir eylemin ona verecek hiçbir şeyi, ne bilgisi ne de hazzı yoksa yani aklın üstünde ve hazzın üstündeyse, eylemin kişiye verecek bir ödülü olmadığında buna “mahrum ve yoksul” denir.
İnsan bir bedene ve bir ruha sahiptir. Beden, haz ve bilgi alma arzusunun Kli’si (kabı)olarak adlandırılır. Ruh, insanın içinde var olan ihsan etme gücü olarak kabul edilir. Ve insan bir bedene ve bir ruha sahiptir.
Bu nedenle, kişi Yaradan’a dua ettiğinde ve Yaradan’ın kendisine bolluk vermesini beklediğinde, ancak onun durumunda, sağlıklı bir bedene sahip olduğu anlamına gelir yani beden hala çalışmada bilgi ve haz bulabilir veya en azından bunlardan birini bulabilir, beden yaptığı çalışma için ödül alacağından, bu hala zayıf ve yoksul olarak kabul edilmez.
Ancak, kişi gerçeğin yolunda yani mantık ötesi ve ihsan etmek için yürümek istediğinde, bedenin alacak hiçbir şeyi yoktur ve o zaman beden kırık olarak kabul edilir. Bu nedenle, o zaman kişi, Yaradan’ın ona ruhla yani ihsan etme arzusuyla gitmesine yardım etmesi için dua eder. Ancak beden, insanın gerçeğin yolunda yürümek istediği bu yoldan kazanacağı bir şey olmadığını gördüğü için onun yolunu keser.
Verici olan Yaradan ruha yakındır. Yani ruhla denklik vardır çünkü ruh ihsan etme yolunda yürümek ister ve bütün duası bundandır. Bu nedenle, Yaradan onun duasını duyar.
“Çünkü Yaradan zayıfları duyar” sözünün anlamı budur. Fakat zengin bir adam veya bir eylem ona bilgi ve haz verdiğinde veya bunlardan en az birini verdiğinde, duası sadece beden yani alma arzusu içindir. Bu nedenle, “Zenginlerin duasını duyar” diye değil, sadece zayıfların duasını duyar yazılmıştır çünkü O, sadece zayıflara yakındır, çünkü yakınlık, form eşitliği demektir.