Yiyeceklerin kutsaması için çağırdığımızda, “Rabotai [büyük olanlar], kutsasın” dediğimizde, bu sanki, biz hazırlıyoruz ve yiyecekleri kutsamak için çağırıyoruz gibidir.
Baal HaSulam şöyle dedi; bazen birisinin diğerine iyi bir şey yaptığını görürüz, kişi bundan yararlananın onu kutsadığını duymamasına rağmen, onu kalbinde kutsadığından emindir, duymasa bile. Benzer şekilde: Bir kişi diğerine kötü bir şey yaparsa, yaptığı kişinin onu lanetlediğini duymasa bile, kişinin lanetliyor olduğundan emindir, çünkü doğa böyledir.
Sonuç olarak, ne zaman kişinin bir başkasını kutsadığını veya lanetlediğini görmeli ve duymalıyız? Kötü ya da iyi apaçık olmadığında, kişi niyetini, arkadaşının davranışı hakkında ne hissettiğini ister kötü ister iyi olsun göstermelidir.
Tora, “Ve sen yiyeceksin, doymuş olacak ve kutsanacaksın” dedi. Bilgelerimiz, Tora’nın sadece doyurucu olan yemek için kutsamamız gerektiğini belirttiğini söyledi, ancak bilgelerimiz bir yemeği tatmin edici olmasa bile yine de kutsamamız gerektiğini söyleyerek daha katıydılar.
Bu “Efendi yüzünü sana kaldıracaktır.” ayeti hakkında açıkladıkları gibidir. Sordular “Yüzü kaldırmayacak ya da bir rüşvet almayacak olan’”, yazılıdır’” Yaradan’ın “- Ve sen yiyeceksin, doymuş olacak ve kutsanacaksın” dediğiyle cevapladılar ve kendileri için bunu daha da katılaştırdılar “Hatta bir zeytin kadar ve bir yumurta kadar.”
Baal HaSulam, “bir zeytin kadar” anlamının, güvercin dediği gibi olduğunu söyledi: “Besinlerimin, Yaratan’ın elinden bir zeytin kadar acı olmasını, kan ve etin ellerinden bal kadar tatlı olmasına tercih ederim.”
“Yumurtanın” açıklaması şudur; bir yumurtaya baktığımızda, bir hayvanın bundan çıkabileceğini söyleriz, yani bir civcivin. Ancak civciv yumurtadan çıkmadan önce yumurtada hala yaşam yoktur.
Bu yüzden bilgelerimiz, Tora ve çalışmanın tadını tatmasalar ve içinde herhangi bir canlılık hissetmeseler dahi Yaradan’ı kutsamayı kendileri için daha katı hale getirdiler. Yine de kendileri üzerinde daha da katılaştırırlar. Bu nedenle, Yaradan yüzünü onlara kaldıracak, yani azla yetinerek güçlükle yaptıkları iş, sanki onlar iyi bir eylem yapmış gibidir.
Cevabı anlamalıyız “Onlar kendileri üzerlerinde bu kadar katı olduklarında, ben yüzümü nasıl kaldırmayacağım?” Sanki üstlendikleri azla yetinme kulağa rüşvet gibi gelir ve rüşveti alarak “yüzü kaldırmayacak olan ya da bir rüşvet almayacak olan Tanrı” sorusunu geri getiren, “Yüzü yukarı kaldırma” denilen bir şey yapar.
Bununla birlikte, bunun bir göze göz dişe diş olduğunu söylemeliyiz: “Onların verdiğim her şey hakkında, iyi olduğunu söyledikleri gibi, ben de yüzümü kaldıracağım ve ben de onların yaptıkları çalışmanın iyi olduğunu söyleyeceğim, ki sanki iyi eylemler yapmışlarcasına ödülü hak etsinler”
Bu nedenle, hazırlığa ihtiyacımız vardır ki böylece hala iyi etmelerden yoksun olduğumuzu hissetmemize rağmen kutsayabiliriz.