Çalışmada Şabat’ı yerine getirme konusunda, hafta içi olan eylemin altı günü ve çalışmanın yasak olduğu gün Şabat olduğundan, hafta içi bir kişinin Keduşa’dan [kutsallık] uzak olduğunu hissettiği anlamına gelir.
O sırada, kişinin kendisini Keduşa’ya yaklaştırmak için uygulamalarını düzeltme çalışması vardır. Keduşa, form eşitliğine sahip olduğu anlamına gelir. Sonra yakınlaştığı ölçüde, kişi Keduşa’nın bolluğunu hisseder.
Doğal olarak, kişi Keduşa’yı hissetmeye geldiğinde, kötülüğü düzeltmede hiçbir çalışması yoktur. Bu nedenle, o zaman kişi Shavat [durduğu / dinlendiği] için ona Şabat denilir. Bu, kişi sadece hafta içindeyse, yani Keduşa’yı hissetmediğinde kötülüğü düzeltmede çalışması olduğu anlamına gelir.
Bu nedenle, hafta içi çalışmasına “aşağıdan uyanış” denir ve bunun üzerine Yaradan tarafından Keduşa döküldüğünde, yukarıdan Şabat denen bir uyanış gelir. O zaman, kişi Şabat’ı kutlamalıdır yani tüm işi Şabat’ı yerine getirmek olmalıdır – zihnini Şabat’ın Keduşa’sından uzaklaştırmak değil.
Yerine getirme hususunda, bunun önemi netleşir. Doğada bir kural vardır, bir şey ne kadar önemliyse, o kadar iyi korunmaya ihtiyaç duyar.
Aynı şekilde, bir şey ne kadar az önemliyse, onun korunması da o kadar önemli değildir. Bu nedenle, Şabat’ı yerine getirme çalışması, Şabat’ın Keduşa’sının büyüklüğü ve önemi ile ifade edilir.
Bu, şu soruyu gündeme getiriyor: Bir kişi Keduşa’nın önemini hissetmeye nasıl gelebilir? Cevap, bunun hafta içi çalışmasından gelmesidir. Kişi, hafta içi günlerinin kutsal günler değil sıradan günler olmasından pişman olduğu ölçüde, “Şabat’ı doğru bir şekilde yerine getiren kimse onun kutsallığını bozar” diye yazdığı gibi Şabat’a değer verdiği ölçüde gelir. Yani Şabat’ı tam olarak yerine getirebilmesi onun dünyeviliğine, yani hafta içi çalışmalarına bağlıdır.