“Uşak” “veren kuvvet” olarak adlandırılır. Bir “hizmetçi”, bir “alıcı kuvvet” olarak adlandırılır. Bir Zivug [çiftleşme] , alma kuvvetini verme kuvveti ile birleştiren kuvvettir ki böylece o ihsan etmek için alacaktır. Bir “yan ürün”, aracılığıyla kişinin yukarıdaki Tanrı’nın bir parçası olan bir ruhla ödüllendirildiğidir, yani kişi onu hisseder.
Yaradan Zivug’u yapar yani Yaradan, alıcı kuvvetin veren kuvvete boyun eğmesine yardım eder ve onun ihsan etmek için alabilmesini sağlar.
Bir kişi bir Zivug’u yaptığında yani Yaradan’ın yardımı olmadan bir kişi aracılığıyla, Zivug’dan hiç yavru ortaya çıkmayacaktır çünkü onlar bağlanamazlar. Bu nedenle, biri topal olur ve biri kör olur, Raba’nın dediği gibi, “Sana yalvarıyorum, çifte bir Cehennem miras alma.”
“Bir erkek ve bir kadın, eğer ödüllendirilirlerse Şehina [Kutsallık] onların arasındadır.” Sormalıyız, eğer zıt iseler aralarında barış nasıl olur?
Bu özellikle kişi buna layık olduğundadır, “ihsan etmek için alma” denen alımı ihsan etmeye çevirdiğinde aralarında barış vardır. Aksi takdirde anlaşmazlık içindedirler ya da biri diğerine boyun eğer. Boyun eğmek, bütünlük içindeki sevgi olarak kabul edilmez, çünkü boyun eğen her zaman kontrol gücünü yeniden kazanmayı bekler.