Şabat’tan sonra Nuh, Tav-Shin-Lamed-Vav, 11 Ekim 1975
“Efendinin Yüzü Kötülük Yapanlardadır, onların hatırasını yeryüzünden ayırmak için. Onlar ağladılar ve Efendi duyar ve onları bütün sıkıntılarından kurtarır.”
Sorabilirdik, ama Yaradan’ın yüzü erdemliye aittir, kötülük yapanlara değil, “Yüzünün ışığıyla bize… merhamet, hayat ve barış verdiniz.” yazıldığı gibi. Sadece Ahoraym [arka] kötüler üzerinde yargı infaz ettiğinde, yargı olarak kabul edilir.
Bunun, Yaradan’ın yolunda, gerçeğin yolunda yürümek isteyenlerin, her zaman kötülük yaptıklarını gördükleri anlamına geldiğini söylemeliyiz. Onları bu kötülük safhasından kurtarması için Yaradan’a yakarırlar ve Mısır’dan göç hakkında açıklandığı gibi, yapabilecek oldukları ancak kötülükten kurtulamayan her şey, “Ve İsrail’in çocukları çalışmadan iç çekti ve çığlıkları Tanrı’ya yükseldi” ve Tanrı onları Mısır’dan kurtardı.
Benzer şekilde, burada Yaradan’ın yüzünün onlara parladığını ve ardından onlardan ayrıldıkları gizlemesini yorumlamalıyız. ”Efendinin Yüzü kötülük yapanlardadır.” Yaradan’ın yüzü kötünün hatırasını bile iptal eder. Bu ”Onların hatırasını yeryüzünden ayırmak için”in anlamıdır. Eretz [yeryüzü/toprak], Ratzon [arzu] kelimesinden gelir. Kötü arzunun bir hatırası bile onların içinde uyanmaz, çünkü “Onlar ağladılar ve Efendi duyar ve onları bütün sıkıntılarından kurtarır.”