1) Baal HaSulam, Zohar’ın Tamamlanması İçin Bir Konuşma
Bilgelerimiz “Tüm eylemleriniz Yaradan için olsun,” demiştir yani Yaradan’la Dvekut için. Dvekut’un bu amacını gerçekleştirmeyen hiçbir şey yapmayın. Bunun anlamı, tüm eylemlerimizin ihsan etmek ve dostunuza faydalı olması demektir. O zaman, Yaradan’la form eşitliğine ulaşırsınız; zira O’nun tüm eylemleri başkalarına ihsan etmek ve fayda sağlamak içindir, öyleyse sizin, tüm eylemleriniz sadece ihsan etmek ve başkalarına fayda sağlamak için olacaktır. Bu, tam bir Dvekut’tur.
2) Baal HaSulam, “Arvut (Karşılıklı Garanti)”, Madde 17-18
Eğer Arvut’u, her birinin dostlarının ihtiyaçlarını önemsediği ve tatmin ettiği noktaya kadar tutarlarsa, Tora ve Mitzvot’u [emirleri] tam olarak yerine getirebilirler yani Yaratıcılarına memnuniyet getirmeyi.
3) Likutey Halahot [Çeşitli Kurallar], Hoşen Mişpat, “Garantörün Kuralları”
Tam olarak Arvut aracılığıyla, herkes bir olarak kabul edildiğinde, tam da bununla Tora’yı yerine getirebilirler çünkü sevgi ve birliğin özü arzuda olduğundan, herkes dostundan memnun olduğunda, aralarında hiçbir arzu farkı kalmaz ve hepsi tek bir arzuya dahil olurlar. Bununla, birliğin nihai hedefi olan üst arzuya dahil olurlar.
4) Baal HaSulam, “Arvut (Karşılıklı Garanti)”, Madde 22
İnsan ve Yaradan arasındaki Mitzvot’la meşgul olurken, kişinin edindiği izlenim, insan ve insan arasındaki Mitzvot’la meşgul olurken aldığı izlenim ile tamamen aynıdır, çünkü kişi, hiçbir kendini-sevme arzusu olmadan tüm Mitzvot Lişma’yı [Onun uğruna] gerçekleştirmekle yükümlüdür, bunun anlamı, sıkıntılarından dolayı kendisine ödül veya onur vb. formunda hiçbir ışık veya umudun ona geri dönmemesidir. Burada, bu yüce noktada Yaradan sevgisi ile dost sevgisi birleşir ve bir olur.
5) Noam Elimeleh, Likutey Şoşana
Kişi kendisi için pek bir şey yapamayacağı için, her zaman dostu için dua etmelidir çünkü “Kişi kendini esaretten kurtarmaz”. Ama dostu için talep ettiğinde hemen cevap verilir. Bu nedenle, her biri dostu için dua etmelidir ve böylece her biri, hepsi cevaplanıncaya kadar diğerinin arzusu üzerinde çalışmalıdır. […] Birbirlerine karşı Arevim [sorumlu/tatlı] olmaları, birbirlerine hoş olmaları anlamına gelir, dualarla birbirlerini tatlandırdıkları için, birbirleri için dua ederler ve böylece cevaplanırlar.
6) Rabaş, Makale 31 (1987), “Çalışmada Antlaşma Yapmak Nedir?”
Antlaşma yapmak, kişi çalışmayı, Lo Lişma’da bile olsa üstlendiğinde, kişi istese de istemese de O’na hizmet etmek için, Yaradan ile bir antlaşma yapması gerektiği anlamına gelir.
Yine de coşkunun neye bağlı olduğunu anlamalıyız. Coşku yalnızca ödüle bağlıdır. Yani büyük bir ödül olduğu zaman, çalışma arzusu durmaz. Ama ödül şüpheli olduğunda, çalışma arzusu kaybolur ve kişi dinlenmeye döner. Yani kişi, o zaman dinlenmede daha fazla memnuniyet hisseder.
Öyle ki, “Çalışmayı bırakıyorum ve isteyen herkes bu çalışmayı yapabilir, zira bu bana göre değil” der. Ama antlaşma yapmak kişi, Lo Lişma’da bile olsa, çalışmaya başladığı zamandır. Kişi onu Yaradan çalışmasına gelmeye zorlayacak olan çalışmayı istediğinden, şimdi antlaşma yapmalı ve “Düşüş zamanı gelse bile” yani kişinin çalışma için hiç arzusu olmadığında “Buna rağmen arzumu dikkate almamayı, bir arzum varmış gibi çalışmayı üstleniyorum” demelidir. Buna “antlaşma yapmak” denir.
7) Rabaş, Mektup 24
Gündüz koşulunu veya gece koşulunu hissettiğinizde, her zaman bütün gün ve bütün gece nöbet tutmalısınız. […] Öyle ki, alevler kendi kendine yükselene kadar dostların kalplerini uyandırmalısınız.
8) Baal HaSulam, “Arvut (Karşılıklı Garanti)”, Madde 17
Bu kolektif sorumluluk ile her bir üye, kendi bedeninin ihtiyaçlarını karşılama endişesinden özgür kaldı ve “Dostunu kendin gibi sev” Mitzva’sını tam olarak yerine getirebilir ve sahip olduğu her şeyi, artık ihtiyacı olan kişiye tam anlamıyla verebilir hale geldi, zira artık kendi bedeninin ihtiyaçlarını düşünmek zorunda değildi çünkü etrafında onun ihtiyaçlarını karşılayacak altı yüz bin sadık dostunun olduğunu biliyordu.