Makaleler

Ancak bunun neden “Yaradan’la Dvekut (tutunma)” olduğunu anlamamız lazım zira sadece bir çalışma gibi görünüyor. Bir alegori ile açıklayacağım: Dünyadaki her harekette, hareketi uygulayanın aklı hareketin içinde kalır. Bir masada, kişi marangozun küçük ya da büyük maharetini ve sanatına yatkınlığını görebilir. Bunun sebebi masayı aklına, aklının niteliklerine göre yapmış olmasıdır. Ve bu aksiyonu gözlemleyen kişi aksiyonun içindeki aklı dikkate alır, aksiyon esnasında onu gerçekleştiren akla bağlanmıştır, yani aslında birleşmişlerdir.

Zohar kitabındaki Şarkıların Şarkısı’nın yorumunda bu yazmaktadır ve şu sözleri açıklar, “Eğer sen, kadınlar arasında en adil olan, bilmiyorsan” ve bilgelerimiz bunu öldükten sonra Taht’ın huzuruna çıkan bir ruh olarak yorumladılar. Yaradan şöyle der: “Eğer sen, kadınlar arasında en adil olan, bilmiyorsan” Kadınlar arasında en adil ve yaptıklarıyla diğer ruhlardan en erdemli olmana rağmen, eğer Maneviyatın sırlarının bilgisine sahip değilsen “kendi yolunda sürünün adımlarını izle,” buradan git ve bu dünyaya asla geri dönme. “Ve çocuklarını çobanın çadırının yanında besle,” toplantılara git ve Maneviyatın sırlarını hocalarımızın öğrencilerinin ağzından öğren.”

Böylece, tüm dünyalar, Üst ve alt, insanın içinde dâhil olmuştur. Ve ayrıca, bu dünyalardaki realitenin tümü sadece insan içindir. Ve şu sözleri anlamamız lazım: Bu dünya ve bu dünyada insana hizmet eden ve ona faydası olan her şey onun için çok mu küçüktür ki Üst Dünyalara ve onların içindeki her şeye de ihtiyacı vardır? Sonuçta, onlar sadece insanın ihtiyaçları için yaratılmıştı.

1. Akaşia’nın oğlu Kabalist Hanania şöyle diyor, “Yaradan İnsanı iyileştirmek istedi, dolayısıyla, onlara Manevi İlmi ve Islahları (emirler/sevaplar) verdi, şöyle yazıldığı gibi ‘Yaradan, O’nun erdemliliğinin hatırına, öğrenimi yüce ve muhteşem yaptığına memnundu’” (Makoot, 23b). “İyileştirmek” kelimesinin İbranicede “arındırmak” kelimesinden geldiği bilinir. Bilgelerimizin dediği gibi, “Islah sadece İnsanın arınması için verilmiştir” (Bereşit Rabba, Paraşa 44). Manevi çalışma ve kişinin ruhen ıslahları aracılığıyla yapılan bu iyileştirmeyi ve Maneviyat ve Islahları kullanarak iyileştireceğimiz içimizdeki Aviut’un (bayağılık/alma arzusu) ne olduğunu anlamamız lazım.

Çizim 1, Madde 1 Bu AK’ın Partzuf Keter’i, Tsimtsum’dan sonra Eyn Sof’dan boşluğa genişleyen ilk on Sefirot’udur. Roş’u Eyn Sof’a, Yukarıya, dokunur ve Sium Raglin’i ortada, merkez noktada, yani bu dünyadadır. On Sefirot’un üç Behinot’unu içerir: Roş’un on Sefirot’u, Toh’un on Sefirot’u ve Sof’un on Sefirot’u.

Bu güneşin ışığı gibidir, gözün görmesine imkân tanıyacak ışığı azaltan karartılmış gözlük olmadan bakmak mümkün değildir. Benzer şekilde O’nun Işığı da içinde her alt derecenin O’nun Işığını daha da örten ve “on Sefirot” denilen bu örtülerle kıyafetlenmiş olmasaydı alt dereceler bunu edinemezdi.

Örneğin, en güç algılanan kelimeleri mesela “ışıklar”ı aldığınızda bu en azından güneşin ışığına benzer ve ondan alır ya da tatmin olmanın duygusal ışığıdır. Peki, bunlar Tanrısal konuları ifade etmek için nasıl kullanılabilir? Elbette okuyucuya gerçek bir şey sağlamaktan yoksun olurlar. Dediklerim araştırma ve ilim konularıyla ilgili yazılı olarak aktarılan bilimsel açıklamalarda kullanılan kelimeler için çok daha geçerlidir. Zira bir tek kelimenin kullanımında bile yetersiz olursak, okuyucunun hemen aklı karışır ve konuya tekrar tutunup kendisini bulması mümkün olmaz.

Ancak, bu deyiş Yaratılış’ın yorumlaması çok uzun sırlarından biridir. Böyle olmasının nedeni sonsuz bilge olanın kalbinin değerli hikâyelerle bir kısım ifşa edip iki kısım gizlemeyi istemesidir zira onlar Işığı değersiz bir öğrenciye ifşa etmekten yorulmuşlardır. Bu nedenledir ki bilgelerimiz efsanelerden öğrenilmediğini söylemişlerdir zira efsaneler mühürlenmiş ve kitlelerden engellenmiştir ve bir nesilde sadece seçilmiş birkaç kişiye ifşa edilirler.

Bununla beraber, kişi maneviyatı çalıştığında ve bu sonuçlara sahip olmadığında bu maneviyat kabul edilmez. Bunun nedeni manevi çalışmanın, Işığı şal gibi örttüğünü kastetmesidir, bilgelerimizin dediği gibi, “Kötü eğilimi yarattım, Işığı şifa olarak yarattım.” Bu manevi çalışma içindeki Işığı ima etmektedir, zira çalışmadaki Işık ıslah eder.

Tersine, O'nun için (O'na) Yukarıdan gelen bir aydınlanmadır ve sadece onu tadan bilip anlayabilir. Bununla ilgili şöyle yazılmıştır: “Yaradan'ın iyi olduğunu tadın ve görün.” Bu nedenle, O'nun için niyetin nasıl gerçekleştirileceğiyle ilgili kişinin tavsiye ve danışman araması gerektiğini anlamamız lazım. Sonuçta, hiçbir tavsiyenin faydası olmayacaktır ve eğer Yaradan kişiye “İhsan etme Arzusu” denilen diğer doğayı vermezse hiçbir çalışma kişinin O'nun için mevzusunu edinmesini sağlamayacaktır.

Bunun “inanç eksikliği” olarak adlandırılan çok basit bir nedeni vardır. Bu, kişinin kimin karşısında kendisini indirgediğini görmediği anlamına gelir, yani kişi Yaradan’ın varlığını hissetmez ve bu onda ağırlığa neden olur. Bununla beraber, kişi Yaradan’ın varlığını hissettiğinde ruhu anında, hiçbir akıl ve nedensiz, bir fenerin içindeki ışık gibi kapsanmak için, geçersiz kılınmaya ve köküne bağlanmaya özlem duyar. Ancak, bu kişiye doğal olarak gelir, tıpkı bir mumun fener karşısında hükümsüz kalması gibi.

Zohar’ı Yazmak ve Onu Gizlemek Bundan dolayı Raşbi kendisine izin verdi ve gizli ilimi Zohar ve Tikunim kitaplarında ifşa etmesine rağmen, son derece dikkatliydi. Zira günahkârların üstatlarına nasıl hizmet edeceklerini bilmelerinden korktuğundan sadece halkın erdemli bilgeleri anlayabilsin diye. sadece üstü kapalı ifşa edebilen Kabalist Aba’ya izin verdi. Bu sebeple halkın kurtuluşu için vaktin çok erken olduğunu görür görmez, onu gizlediler. Bu, önceki Kabalistlerin zamanındaydı; çünkü önceki Kabalistlerin, konuları Zohar’da yazdığını görüyoruz.

Dışsallığın İçselliği Kökler ve dalların açıklamasında yazdığı gibi, konu şu ki üst kökler dalları bu dünyada görünene dek güçlerini uzatırlar. Bir bütün olarak, dünyalar içsel ve dışsal olarak kabul edilir. Bu, kimsenin kaldıramadığı ve bir yerden diğerine taşıyamadığı ağır bir yüke benzer. Bu nedenle, yükü küçük parçalara bölmek ve teker teker taşımak önerilir.

2. Sadece küçük bağlantıları olduğumuz bu uzun gerçeklik zincirindeki yerimiz nedir? 3. Kendimizi incelediğimizde olabildiğimiz kadar aşağı ve bozuk olduğumuzu görüyoruz ve bizi Yaradan’ı incelediğimizde en üst seviyede olmaya zorlanıyoruz; zira O’ndan daha övülmeye değer bir şey yok. Çünkü sadece mükemmel işler mükemmel bir ustadan çıkar. 4. Aklımız O’nun, kıyaslamanın ötesinde, tamamen iyiliksever olduğunu zorunlu kılar. Peki, öyleyse nasıl oldu da tüm yaşamları boyunca bu kadar acı çekip mücadele eden birçok varlık yarattı? İyiliğin işi iyilik yapmak veya en azından zarar vermemek değil mi?

Her ebeveyn bir şekilde kendi nesline benzer. Bu ilişki, ebeveynin devamının uzandığı yol ve rotadır. İlaveten; her işlemci (eylemi yapan), eylemi ile irtibata geçeceği bir ilişki noktasına sahip olmalıdır. Zira söylediğinize göre; maneviyat herhangi bir fiziksel olaydan reddedilmektedir, o zaman böyle bir yol ya da manevi kişinin ilişki kurabileceği ve bir şekilde harekete geçirebileceği bir ilişki mevcut değildir.

Ve şöyle cevap verdiler, “O’nun niteliklerine tutunun: Zira O merhametli olduğundan siz merhametlisiniz; O şefkatli olduğundan siz şefkatlisiniz.” Bu, kafa karıştırıcıdır; bilgelerimiz yazılı metinden nasıl saptılar? Sonuçta, açıkça yazılmış “ve O’na tutunmak için.” Eğer anlamı O’nun niteliklerine tutunmak olsaydı, “O’nun yollarına tutunun” şeklinde yazardı. Öyleyse, neden “ve O’na tutunmak için” yazıyor?

Yaradan bize sürgünde var olamayacağımızı ve milletlere karışıp huzur bulan ve onların arasında kendilerinden bir iz bile kalmadan, özümsenen milletlerin geri kalanı gibi huzur bulmayacağını apaçık gösterecek. Bizler böyle değiliz. Bu halk “Ve oradan Kralınız, Yaradan’ınızı bulacaksınız, zira O'nu tüm kalbinizle ve tüm ruhunuzla talep edeceksiniz” sözlerini gerçekleştirmeden kitleler arasında huzur bulmayacak.

Yaratılışın Amacı Amaçsız hareket olmayacağından Yaradan’ın önümüzde düzenlenmiş olan Yaratılışta bir amacı olduğu kesin. Bu çeşit çeşit realitenin tümünde en önemli şey hayvanlara verilen algıdır – yani her biri kendi varlığını hisseder. Ancak sadece insana verilmiş olan en önemli algı, aklî faaliyetle ilgili algıdır ki bununla kişi aynı zamanda diğerindeki acıları ve huzuru da hisseder. Dolayısıyla, eğer Yaradan’ın bu Yaratılışta bir amacı varsa bunun konusu insandır. İnsanla ilgili olarak şöyle denilmiştir, “Yaradan’ın tüm işi onun içindir.”

Daha önceleri, matbaa endüstrisinin gelişiminden önce, ortalıkta maneviyatın özüyle ilgili hiçbir safsata kitap bulunmuyordu. Bu tıpkı, sözlerinin arkasında duramayan neredeyse hiçbir yazarın var olamaması gibidir. Ki bunun basit sonucu da, çoğu durumda sorumsuz bir kişinin ünlü olamamasıdır. Dolayısıyla, eğer şans eseri birisi böyle bir derleme yazmaya cesaret etse, hiçbir yazman bunu kopyalamazdı, zira işçiliği için kendisine ödeme yapılamazdı ki. Zira bu, çoğu zaman hatırı sayılır bir meblağ idi. Bu yüzden böyle bir derleme daha başından kaybolmaya mahkûmdu.

İlk bakışta, okuyucu sözlerime şaşırabilir ve bu makalenin konusu olarak önüme koyduğum bu üç soruyu anlamayacaktır. Zira dinin ne olduğunu ve özellikle de sonraki yaşamda öncelikli olarak gelmesi planlanan ödül ve cezalarını bilmeyen bu kişi de kimdir? Ve üçüncü konudan bahsetmeye gerek yok çünkü herkes dinin varlıklara faydası olacağını ve onlara haz ve mutluluk için rehberlik edeceğini bilir ve buna başka bir şey eklemeye ne gerek var ki?

Aşağıda bunlardan bahsedecek olmama rağmen, bu sadece insan aklının ne hayal edebileceği ile pratik temeller üzerine kurulmuş manevi çalışmanın kavramlarını kullanarak, ne anlaşılabileceği arasındaki farkı göstermek içindir (“Kabala İlminin Özü”nde göstermiş olduğum gibi.) “Beden” ve “ruh” kelimelerini gerçekte oldukları gibi derinlemesine açıklamak istiyorum zira gerçek ve sağlam kafa bir ve aynı şeylerdir. Bunun nedeni, sadece manevi çalışmanın doğası vasıtasıyla ve halk arasında kök salmış yanlış kavramların tümünden arındırmak yoluyla, gerçeğin herkese açık olmasıdır. Yanlış kavramlar, manevi çalışmanın ruhundan tümüyle arındırılmış olan soyut yöntemlerden alınmıştır.

Bu oldukça kafa karıştırıcı çünkü iki kişi arasındaki sevapla ilgili olarak bunu söyleyebiliriz, ancak yasaların özü ve çoğunluğu olan bu tek sevap insan ve Yaradan arasındaki tüm sevapları nasıl içerebilir? Yine de bu kelimeleri bağdaştırmaya çalışsak da Hilal ile karşılaşan maneviyatı öğrenmeye gelmişve “Bana tüm manevi ilmin tamamını tek ayak üstünde dururken öğret” diyen biriyle ilgili daha dikkat çekici ikinci bir söz çıkıyor karşımıza. Ve Hilal cevap verdi: “Kendine yapılmasını istemediğini başkasına yapma” (“dostunu kendin gibi sev”in çevirisi) ve geri kalan da tefsirdir, git ve çalış.

Yaradan’ın; yaratılışı yarattığında, onu tamamlamadığı bilinen bir şeydir. Realitenin her köşesinde, genelde ve özelde, onun yoktan büyümenin tamamlanmasına kadar yavaş gelişim yasaları içinde devam ettiğini görebiliyoruz. Bu nedenle; büyümenin başlangıcında meyve acı tat verdiğinde bu meyvenin bir eksikliği olarak kabul edilmez, zira hepimiz nedeni biliyoruz: Meyve henüz gelişimini tamamlamamıştır.

Bunun anlamı şudur; eğer değeri bir kaya olan paha biçilmez bir sözünüz varsa bilin ki onu söylememek, iki kaya değerindedir. Bu, geçerli bir doyum almadan gereksiz sözler sarf edenler veya etrafındakilerin gözünde latife etmiş olmak için kullananlardan bahsetmektedir. Bu kişilerin sözlerini çalışanlar tarafından da bilindiği gibi, bilgelerimizin gözünde, bu kesinlikle yasaklanmıştı. Dolayısıyla, onların bu bilinen deyimlerini anlamaya dikkat etmeliyiz.

Bu bilgi, okyanuslardan daha geniş ve derin olmasına rağmen herhangi bir ruhun doğru sonuca varması için yeterli, gerçekten oldukları gibi, hataya yer bırakmaksızın tüm açılardan açıklamaya ve ışık tutmaya, bu alanda edindiğim tüm bilgi ve güçle elimden gelen çabayı göstereceğim.