“Oğul babayı değerli kılar, ama baba oğulu değerli kılmaz.” Kral Hizkiya erdemliydi. Babası Ahaz tam bir günahkâr olmasına rağmen, oğlu Hizkiya sayesinde öbür dünyaya kavuşur. Ancak Hizkiya’nın oğlu Menaşe [Manaşşe], babası Hizkiya erdemli olmasına rağmen öbür dünyada yer almaz (Sanhedrin 104).
Kutsal kitaplardan, oğulların ebeveynlerin tamamlamadığı şeyleri ıslah etmek için geldikleri bilinmektedir. Bu nedenle, İbrahim Hesed [merhamet/lütuf] niteliğini tamamladığında, İshak diğer iki çizgiyi tamamlamak için doğdu. İshak sadece Gevura çizgisini tamamladığında, Yakup geldi ve orta çizgi olan Tifferet niteliğini tamamladı. Aynı şekilde, tüm nesiller önceki nesillerin tamamlayamadığı şeyleri tamamlar.
Bu, bilgi ağacının günahından beri devam etmektedir, çünkü Adam HaRişon ‘un ruhu 600.000 ruha bölündükten sonra, ondan sonraki tüm nesiller Adam HaRişon ‘un bozulmuş olan ruhunu tamamlamalıdır.
Buradan “Oğul babayı değerli kılar” sonucu çıkar, yani bir sonraki nesil bir önceki nesli düzeltir, ancak bir önceki nesil bir sonraki nesli düzeltmez, çünkü bir önceki nesil her şeyi ıslah etseydi, bir sonraki nesle gerek kalmazdı. Reenkarnasyonun anlamı budur; ıslahı tamamlamayan kişi, önceki enkarnasyonunda ıslah etmediği şeyi tamamlamak için reenkarne olmalıdır.
Dolayısıyla, Hizkiya erdemli olmasına rağmen, yapması gerekenleri tamamlamış olsaydı, oğullarının olması gerekmezdi, çünkü ondan sonra gelen oğullar babalarının düzeltmediklerini ıslah etmek için gelirler.
Bu nedenle Hizkiya babasının düzeltmediğini ıslah etti ve bu yüzden Ahaz öbür dünyaya sahip oldu. Ama Menaşe, Hizkiya’nın düzeltmediğini ıslah etmek zorundaydı. Hizkiya günahkâr olduğu için düzeltmesi gerekenleri ıslah etmedi ve Menaşe ıslah edilmeden kaldı. Bu yüzden öbür dünyaya sahip olamadı.
“Erdemli kişinin erdemi, kötülüğünün olduğu gün hatırlanmayacaktır.” Etikte baba ve oğul neden ve sonuç yani önceki eylem ve sonraki eylem olarak kabul edilir. Sonraki eylem “oğul” olarak adlandırılır. Bu nedenle, kötü işler yapan birinin babasının kötü olduğu kabul edilir. Sonrasında iyi işler yaptığında, bunun nedeni tövbe etmiş olmasıdır.
Bu nedenle tövbe, kişinin yaptığı tövbenin değerine göre önceki eylemlerini ıslah eder: Eğer tövbesi korkudan ise günahları onun için hata olur, eğer tövbesi sevgiden ise günahları onun için erdemler olur.
Dolayısıyla kişinin tövbe ettikten sonraki eylemleri, önceki eylemlerine nispetle “oğul” olarak adlandırılır. Böylece oğul, yani kötü eylemlerden sonra gelen eylemler, oğlun tövbesi ile ıslah edilir.
Ancak, önce iyi işler yapan kişiye “baba” denir ve sonradan yaptığı kötü işler “oğul” olarak adlandırılır, bu nedenle baba oğlunu ıslah etmez. Yani, daha önce yaptığı iyi işler, onları takip eden kötü işleri temizleyemez, çünkü “Erdemlinin erdemi, kötülüğünün olduğu gün hatırlanmayacaktır.” Ama tam tersi olursa, oğul iyi işler yaparsa, kötü işleri ıslah edebilir.