Şubat 1964
Zohar (Mişpatim, Madde 33-34), “Ulusların Kral’ı, Senden kim korkmaz?” ayeti hakkında şöyle sorar “Yaradan ulusların kralı mıdır? O İsrail’in kralıdır! …Ve eğer O’na ‘Ulusların Kralı’ denildiğini söylüyorsanız, bu onlar için bir övgüdür, Yaradan’ın onlara hükmetmesidir, onların söylediği gibi, O’nun hizmetkârlarına ve atadıklarına verildiği için değil. Dahası, ayetin sonunda şöyle yazar: “Çünkü ulusların tüm bilgeleri ve tüm krallıkları arasında Senin gibisi yoktur. Bütün bunlar diğer uluslar için bir övgüdür.”
Şöyle açıklar: “Eğer Yaradan hakkında ‘Ulusların Kralı’ diyor derseniz, öyle değildir. Aksine, ‘Ulusların kralları arasında kim Senden korkmaz, çünkü ulusların tüm bilge adamları arasında ve tüm krallıklarında Senin gibisi yoktur’. ‘Senin gibisi yoktur’ sözü, onların bilgelikleri arasında yayılan bir sözdür ve hepsi bunu kabul eder.”
Gerçeklik bunu göstermediği için bunu sormamız gerekir ve keşke Yahudiler arasında “Senin gibisi yoktur” sözü yayılsaydı!
Etikte, Yaradan’ın çalışmasında iki koşul olduğunu söylemeliyiz: tövbeden önceki koşul ve tövbeden sonraki koşul.
Zohar’da (Mişpatim, Madde 76) şöyle yazar: “Gelin ve görün, on üç yıl veya daha fazla bir süre ile ödüllendirilen herkes İsrail Meclisi’nin bir oğlu kabul edilir. Ve yirmi yaşında ya da daha fazla olan ve bununla ödüllendirilen herkes, ‘Siz Tanrınız Efendinizin oğullarısınız’ sözünde olduğu gibi, Yaradan’ın oğlu olarak kabul edilir.”
Malhut olarak kabul edilen İsrail Meclisi’nin oğlu olmak ile Yaradan’ın oğlu olmak arasındaki farkı anlamalıyız. El Tefillin’ine “inanç”, baş Tefillin’ine ise “Tora” denildiği açıklanır. Duaya “kalpteki çalışma” denir ve inanç, “fakir ve yetersiz” olarak adlandırılan Malhut olarak kabul edildiğinden, çalışma yoluyla edinilir.
Kişi inanç yükünü kendi üzerine almak zorunda kaldığında, beden buna karşı koyar. Dolayısıyla, bunun üstesinden gelebilmek için çok çalışmak gerekir. Ayrıca, bilgelerimizin “Matannah’dan [İbranice: hediye] Nachliel’e” dediği gibi, Tora “armağan” olarak adlandırılır. İnanç ve Tora arasındaki farkın, inancın Tsedaka [hayırseverlik/erdemlilik], Tora’nın ise bir armağan olarak adlandırılması olduğunu söylemeliyiz. Sadaka ile armağan arasındaki fark, sadakanın bir gereklilik, armağanın ise bir aksesuar olmasıdır.
Örneğin, birisi bir yoksula yirmi pound değerinde bir çuval un verirse, o kişinin sadaka olarak bir çuval un aldığını söyleriz. Ama birisi bir yoksula yirmi sterlin değerinde bir saat gönderirse, saati hediye olarak aldığını söyleriz.
İnanç bir gerekliliktir, çünkü cennet korkusu olmadan hiçbir şey olmaz. Ancak Tora bir aksesuar gibidir. Bu nedenle, ilk koşul olan inanca, “İsrail Meclisi’nin bir oğlu” denir ki bu da inançtır. Tora olarak kabul edilen ikinci koşula ise, “Yaradan’ın oğlu” denir.
Bir kişinin tövbe etmeden önceki düşünceleri ve arzuları “yabancı” olarak adlandırılır. Kişi tövbe ettiğinde, bu, kişinin bu uluslar üzerinde kral olduğu anlamına gelir. “Ulusların kralları arasında kim Senden korkmaz?” sözünün anlamı budur, çünkü kişi cennetten korkmazsa, ona “ulusların kralı” denmez, “çünkü ulusların tüm bilge adamları arasında ve tüm krallıklarında Senin gibisi yoktur”, çünkü herkes Senin gibisinin olmadığını söyler.
Demeliyiz ki, kral olduktan sonra bile, tüm bilgeliğinin ve tüm krallıklarında ve ulusları üzerinde her kontrol sahibi olduğunda, bunların hepsinin ona “Senin gibisi yoktur” dan geldiğini söyler, yani bilgelerimizin dediği gibi, “Yaradan’ın yardımı olmasaydı, üstesinden gelemezdi” vb.