Sevinç bir tanıklıktır. Eğer kişi inanç konusunda, Yaradan’ın iyi ve iyilik yapan olduğuna, O’nun üstünde hiçbir şey olmadığına inanma konusunda güçlenirse, içinde bulunduğu durumda sevinecek, yani mutlu olacak hiçbir şeyi olmamasına rağmen, yine de kendini güçlendirir ve Yaradan’ın kendisini iyi ve iyilik yapan bir şekilde gözettiğini söylerse, eğer inancı samimiyse, mutlu ve sevinçli olması gerektiği sonucu çıkmalıdır. Ve sevincin ölçüsü, inancındaki samimiyet düzeyine tanıklık eder.
Bununla Rabbi Elimelek hakkında söylenenleri yorumlayabiliriz; Elimelek vefat ettiğinde ve kendisine cehenneme gideceği söylendiğinde, “Yaradan böyle istiyorsa, ben de atlarım” demiştir. Bu da iyi ve iyilik yapmanın İlahi Takdiri olarak kabul edilir. Bu nedenle de her zaman mutludur.