“Her zaman özlem duyacağım ve Senin tüm ihtişamına ekleme yapacağım” (Mezmurlar 71:14).
Kişi Keduşa’ya [kutsallığa] yakın olduğunu hissettiğinde, ki bu Yaradan’ın onu yakınlaştırdığı anlamına gelmelidir, Yaradan’ı onu alçaklığından çekip çıkardığı ve Keduşa’yı hissetme durumuna getirdiği için övmelidir. Ancak kişi bununla yetinmemelidir, her ne kadar kendi durumuna değer verse ve bunu çok önemli olarak tasvir edebilse de yani önemini ne kadar takdir edebilse de bu nitelik yine de onun ediniminden daha yüksektir.
Yine de “her zaman özlem duyacağım” der, yani tasvir edebileceğimden daha yüksek dereceler vardır.
Ama bu nasıl mümkün olabilir? Sonuçta, her ne kadar kişi bunu önemli olarak tasvir etse de nasıl olur da bir şey, tasvir edilebilenden daha önemli olabilir? Bu konuda “her zaman özlem duyacağım”, yani şu anda tasvir edebildiğimden daha önemli bir gerçekliği tasvir edebileceğim. Doğal olarak, “Senin tüm ihtişamına ekleme yapacağım.”
Bundan şu sonuç çıkar ki, her ne kadar şu anda Seni övüyor olsam da, her zaman Senin önemine dair daha fazla anlayış edinmeyi arzulayarak, daha fazla ihtişam ekleyebileceğim.