“Bu dünyada bir saatlik tövbe ve iyi işler, öbür dünyadaki tüm yaşamdan daha iyidir ve öbür dünyadaki bir saatlik mutluluk, bu dünyadaki tüm yaşamdan daha iyidir.” Bunu sormamız gerekir, çünkü genellikle ödülün çalışmadan daha önemli olduğu bilinmektedir, zira insan “Alnının teriyle” ve ödülünün “ekmeğini yiyeceksin” olduğunu gözlemlemektedir. Yani, bir kişi yaptığı işten zevk alıyorsa, ama aynı zamanda aldığı maaş, yaptığı işten çok daha fazlaysa, bu dünyada bir saatlik tövbe ve iyi işlerin, öteki dünyanın tüm yaşamından daha iyi olduğunu nasıl söylerler?
Başka bir deyişle, kişi bu dünyada tövbe ve iyi işlerde çaba göstererek öteki dünya ile ödüllendirilir. Bu nedenle kişi hesap yapmalı ve öteki dünyadaki ödülünün ne kadar değerli olduğunu görmek istediğinde, öteki dünyadaki yaşamın tamamının tövbe ve iyi işlerde geçen bir saate bedel olduğunu varsayabilir.
Fakat kim Tora ve Mitzvot’tan aldığı tadı bildiği halde Tora ve Mitzvot [emirler] için çalışmak ister ki? Bu nedenle öteki dünyanın daha da kötü olduğu sonucu çıkar!
Ancak [Zohar üzerine] Sulam yorumuna göre, “öteki dünya” Bina olarak kabul edilen Hasadim ışıkları anlamına gelir ve “bu dünya” Hohma ışıkları olan Malhut olarak adlandırılır.
Bir kişi ihsan etme niteliği olan öteki dünya ile ödüllendirilmişse, Hohma niteliği olan bu dünya için tövbe ve iyi işler yapmanın değerli olduğunu bilmelidir, zira bu ihsan etmek için almak olarak kabul edilir ve yaratılışın amacı da budur.
Dolayısıyla, kişi kendini ihsan etmek için ihsan etme durumunda konumlandırmamalıdır ki bu da Hasadim ışığının niteliği, Bina niteliği veya “öteki dünya”dır. Aksine, kişi çalışmasına devam etmeli ve Malhut olarak kabul edilen “bu dünya” niteliğine ulaşmalıdır.