1943’te duydum
Tzimtzum’dan [kısıtlamadan] sonra, ilk dokuz, Keduşa’nın [kutsallığın] yeri oldu. Ve üzerinde Tzimtzum olan Malhut, dünyaların yeri haline geldi. Burada yapılması gereken iki ayrım vardır: 1) içi boş bir yer, ki bu da özünde sadece kendileri için alma arzusu olan Klipot’un [kabukların] yeridir ve 2) boş bir yer, yani kişinin seçtiği şeyi – Keduşa veya tam tersini – yerleştirmek için boşalan bir yer.
Tzimtzum olmasaydı, tüm gerçeklik basit bir ışık formunda olacaktı. Sadece Tzimtzum’dan sonra kötülük ya da iyilik yapmayı seçmek için yer açıldı.
Bolluk, iyiliği seçmek suretiyle o yere kadar uzanır. ARI’nın yazılarında Ein Sof’un [sonsuzluğun] ışığının aşağıda olanlara parladığına dair yazılanların anlamı budur.
Ein Sof “O’nun yarattıklarına iyilik yapma arzusu” olarak adlandırılır. Birçok dünyayı, on Sefirot’u ve diğer isimleri ayırt etmemize rağmen, bunların hepsi “yaratılış düşüncesi” olarak adlandırılan Ein Sof’tan uzanır.
Sefira [Sefirot’un tekili] ve “dünya” isimleri, Ein Sof’tan dökülen bolluğun o Sefira ve dünya aracılığıyla inmesi nedeniyledir. Bu demektir ki, aşağı olanlar hazırlık ve ıslah olmadan O’nun lütfunu alamayacağından, aşağı olanın alabilmesi için, alabilme yeteneğinin olmasını sağlayan ıslahlar yapılmıştır. Buna Sefirot denir.
Başka bir deyişle, her Sefira’nın kendine özgü bir ıslahı vardır. Bu nedenle pek çok anlayış vardır. Ancak bunlar sadece alıcılarla ilgilidir, zira aşağı olan Ein Sof’tan bolluğu aldığında, onu bolluğu almaya uygun hale getiren özel bir ıslah yoluyla alır. Bolluğun kendisinde hiçbir değişiklik olmamasına rağmen, özel bir Sefira aracılığıyla almanın anlamı budur.
Şimdi Ein Sof’un ışığı olan Yaradan’a ettiğimiz dua konusunu anlayacaksınız, ki bu “yarattıklarına iyilik yapma arzusu” olarak adlandırılan Yaradan’ın yaratılanlarla olan bağlantısıdır. Duanın niyeti söz konusu olduğunda pek çok isim olsa da, bunun yorumu bolluğun isimlerdeki ıslahlar vasıtasıyla akacağıdır, zira tam da isimlerdeki ıslahlar vasıtasıyla bolluk alıcıların eline geçecektir.