Perşembe günü, Vayera, 6 Kasım 1952’de duydum
İnanç niteliğine işaret eden aynı çalışmada, ‘akıl’ anlayışı üzerine bir hazırlık yapılmalıdır. Bu demektir ki, eğer kişi inanç çalışmasında ihmalkâr davranırsa, sadece bilgi isteyen bir duruma düşer ki bu da Şehina’ya [Kutsallığa] karşı olan bir Klipa’dır [kabuk]. Bu yüzden kişinin çalışması her seferinde “akıl” anlayışını güçlendirmek için olmalıdır.
Benzer şekilde, kişi kalbin çalışmasında ihmal hissederse, “kalp” niteliğiyle ilgili çalışmayı güçlendirmeli ve karşıt eylemler gerçekleştirmelidir, bu da alma arzusunun zıttı olan bedenin ızdırabı anlamına gelir. Akıl çalışmasındaki ihmal ile kalp çalışmasındaki ihmal arasındaki fark, akla karşı “başlangıcı düşünme” durumuna yol açabilecek kötü bir Klipa’nın [kabuk] olmasıdır.
Bu nedenle, kişi karşıt eylemler gerçekleştirmelidir; bu da ‘akıl’ anlayışını her yenilediğinde geçmiş için pişmanlık duyar ve geleceği kabul eder anlamına gelir. Kişi buna neden olan kaynağı “cansız” seviyesinden alabilir. Ve inanç giysisi meselesi sürekli ve ebedi olan bir şeydir. Dolayısıyla, kişinin çalışmasının temiz olup olmadığını ölçmek için bu her zaman bir kıstas olacaktır; çünkü Şehina’nın giysisi, yalnızca akılda veya kalpteki bir kusur sebebiyle ayrılır.