Haktan yana olmak ne demektir? Dostunu kendin gibi sev kuralını tutmalı ki kişi, kişisel sevgisinden çıksın ve başka bir doğa olan insan sevgisini edinsin. Ve bu kişinin kendisini tutmaya zorlayabilmeye çalışacağı bir sevap olmasına rağmen, bu, kişinin kendi doğasında olan bir şey değil. Bu yüzden kişi ne yapabilir ki başkasını sevmeye yönelik kalbinde bir şey oluştursun?
Ya da diyelim bir çocuk bir şey kırdı. Onu cezalandırabilir ya da dövebiliriz, ancak çocuğu ödül ve cezayı hayvansal algımıza göre disipline ederiz, yani algımızı ve yaklaşımımızı çocuğa geçiririz. Rusya’da böyle oldu. Biri komünistleri onaylamıyorsa onu öldürebiliyorlardı.
Bedenimiz uykuya, hayvansal arzulara, yiyeceğe, dinlenmeye vs. ihtiyacı olan bir et parçasıdır. İçsel manevi ıslahlarla ortak hiçbir şeyi yoktur. Dolayısıyla, ruh değişirken bedende hiçbir değişim olmaz. Karakter de değişmez. Rav’ım durmadan koşuşturuyordu, seksen yaşında bile, yavaş yürüyemezdi.
Böylelikle kendi alma arzumu kullanıyorum ama başka bir doğrultuda. Doğal alma arzumun bu yeni kullanımına “ıslah” denir. Kendi arzumdan özgür kalırım, sanki ondan uzakmış ve ona tabi değilmiş gibi. Arzuma köle olmaktansa hiçbir şey almamayı tercih ederim.
Sadece alma arzusunu hissetmeye “yaratılış” denemez, daha ziyade bu haz arzusundan doğa, Elohim diye bahsedilir. Bundan dolayı, eğer doğamızın emirlerini izleyerek hareket edersek o zaman Yaradan’ın bize yukarıdan verdiği, ruhun kıvılcımına sahip olmadan, bir hayvana benzeriz.
Ve dahası, Yaradan Kendi bunu uyguluyor ve devamını sağlıyor. Bu soruya açıklık getirmek için saf olmayan güçlerin özünü anlamamız ve bu yoğun Alma Arzusu’nun, yaratılışın durduğu noktadan, ruhun mevcudiyetinin özü olduğunu bilmemiz lazım. Bunun nedeni onların, Yaradan’ın yaratılanlara zevk vermek için tasarladığı ışığı almaya hazır olmalarıdır. Bu ışık yaratılanların içinde durmadı.
Eğer tüm arzularımı karşılaştırabilseydim, kendi ruhumun tüm içsel özelliklerini ve niteliklerini başka bir ruhun özellikleri ve nitelikleri ile form farklılığından kaynaklanan ya da form eşitliğinden dolayı onları birleştiren kesin mesafeyi bilirdim.
Ancak daha sonra, eğitim ve çalışma sayesinde, durumun böyle olmadığını kavrarız. Bu olaylar bize yukarıdan verilen çok kesin ve doğru çalışmalardır.
Ancak, kişinin arzusu her şeyi belirler. Öyleyse, kişi Yaradan’ın arzusunu yerine getirdiğinde ona Kabalist denir; belli bir ruhani dereceyi edinmiş olan Kabalist’e “Edinmiş olan” (Baal Asaga) denir.
Bu kötülüğün farkına varılması kişi içinde olduğu durumu gözlemlediğinde ortaya çıkar, içindeki bütün kötülüğü görür, sürekli bundan acı çeker, ne kadar kaybettiğini anlar ve kendi kendine ondan kurtulamadığını görür.
Hiçbir şeyi belirlemediğimiz doğrudur. Eğer bunu anlarsak ve bir sonraki ilerleme boyunca acı çekmeye hazırsak bu, kendimizi hayvan durumundan bir parça uzaklaştırmış ve manevi duruma hazırız anlamına gelir.
Bunu sadece maneviyatta yapabiliriz. Eğer bir kişi arzularının kullanımını kısıtlamaya hazırsa, ya da daha kesin olmak gerekirse, arzularının kullanımını maneviyat uğruna yöneltmeye hazır ise, o zaman maneviyat dünyasının ilk seviyesine girme yeteneğini kazanır.
Yaradan bizim bu dünyada manevi yasalara göre yaşamamızı istiyor. Kişi ne kadar kendi “ben”inin dışına çıkabiliyorsa, maneviyatı hissetme ve kendini bedeninden kurtarma ki bütün problemlerin sebebi budur, yeteneğini o kadar çok edinir.
Bu ruh Yaradan’ı öyle çok arzu eder ki kişiyi de kendiyle birlikte sürükler. Kişi nereye sürüklendiğini bilmez çünkü Yaradan onun için hâlâ gizlenmiştir. Ancak bu ruhun noktası, henüz gerçek ruh olmamasına rağmen onu bir yerlere çekiyor.
Ta ki sonunda bir gün kendi notlarını bana okumak için teklif edene dek. Burada beni ilgilendirenleri bulabilirdim ve farklı durumlarda tekrar okuyaraktan anlamam gerekenleri anlayabilirdim. Bu o gittikten sonra bile bana tüm hayatım boyunca yeterli oldu.
Her takip eden düzeltme öğrenciyi “karşılıksız verme için” niyetine algılamaya daha da yakınlaştırır. Ancak bunu yapmak için, kişi bir düzine değişiklikten geçmek zorundadır.
Her birimiz için meydana gelen bütün talihsizlikler, felaketler ve afetler gibi her insanı ve bütün olarak insanlığı bu dünyadaki hayatları boyunca ruhani emirleri yerine getirmek için meydana gelirler. Baal HaSulam böyle yazar.
Amacımız halen bu dünyadayken Ruhumuzun Yaradan ile tam birleşme edinebilmesi anlamına gelen, Eyn Sof dünyasın basamağını edinmesidir. Yani, ruhumuz bu dünyanın bedenini giydiğinde egoizm özelliklerini, her ruhani basamakta egoizm tamamen ihsan etme ile yer değiştirene kadar Yaradan’ın özelliklerine değişmesidir.
Keyif duyusal olarak algılandı ve şimdi gitti, hangi noktada kişi onu (keyfi) arzular? Gerçek Kli (kap) işte bundan oluşmalı. Bu şu demek, ışık onu geçmişte doldurmuş ve Kli (kap) ışığın varlığından kaynaklanan bütün zevk duygusunun gücünü tatmıştır. Sonra ışık kayboldu ve şimdi Kli (kap) bir kez daha ışığı tatmak için tutkuyla özlem duyar.