Bilgelerimiz, “ Koşer [uygun/değerli] bir kişi için ağlayan kişinin tüm suçları affedilir” demişlerdir. “Rabbi Şimon Ben Pazi dedi ki, ‘Rabbi Yehoşua Ben Levi, Bar Kafra adına dedi ki, ’Koşer bir kişi için gözyaşı döken kişiyi Yaradan sayar ve O’nun hazinesine koyar, ‘Gezintilerimi saydın; gözyaşlarımı Senin şişene koy’ denildiği gibi.” (Şabat [Şabat] 105b).
Yaradan’ın hazinesine koyduğu övgünün ne olduğunu sormalıyız. MAHARŞA bu konuda şöyle bir yorum yapar: Yaradan için hiç kimse cennet korkusu olan biri kadar önemli değildir, çünkü Yaradan’ın hazinesinde cennet korkusundan başka bir şey yoktur.
Ayet şöyle der: “Tanrınız Efendiniz sizden ne ister? Sadece korkmanızı.” Buradan, cennet korkusu olan kişinin artık hiçbir şeyden yoksun olmadığı ve tüm suçlarının bağışlandığı sonucu çıkar.
Ayrıca, Berahot ‘ta (s 6b) şunu buluruz: “Rabbi Helbo dedi ki, ‘Rav Huna dedi ki, ’Kimin cennet korkusu varsa, onun sözleri duyulur’.”
Bu konuda sormamız gerekir, zira öğüt veren ama sözlerine kulak verme arzusunun olmadığı, cennet korkusu olan birçok insan görüyoruz. Bununla birlikte, bunun kişinin kendisiyle ilgili olduğu yorumunu yapmalıyız, çünkü kişi cennet korkusuna sahip olmadan önce, “Zavallı adamın bilgeliği hor görülür ve sözlerine kulak verilmez” yazıldığı üzere, insanın organları ona itaat etmek istemez. Ancak cennet korkusuna sahip olduğunda, “Ve yeryüzünün bütün halkları Efendimizin adının sana yakıştırıldığını görecekler ve senden korkacaklar” diye yazıldığı üzere, tüm organlar onun önünde teslim olurlar, zira insanın organları “yeryüzü halkları” olarak adlandırılır.
Dolayısıyla, diğerinin söylediği ile ilgili bir ihtilaf yoktur. Aksine, hepsi aynı görüştedir: Koşer bir kişi için gözyaşı döken kişi, cennet korkusuyla ödüllendirilir. Yine de bunun neden böyle olduğunu anlamalıyız. Bilgelerimiz, “Bu dünyada bir saatlik tövbe ve iyi işler, öteki dünyanın tüm yaşamından daha iyidir” derler, çünkü kişi öldüğünde Mitzvot ‘tan [emirlerden] özgür olur.
Dolayısıyla, kişinin kaybını, artık iyi işler yapamayacağını hisseder ve bu mesele ruhumuza gözyaşı dökecek kadar dokunursa, bu durum cennetin krallığının yükünü gerçekten üzerimize almamıza ve kötülüklerin affedilmesiyle ödüllendirilmemize neden olur.
Ölümüyle insanların cennetten korkmasına neden olan kişi için bu büyük bir ıslahtır, çünkü artık iyi işler yapmaktan acizdir. Ancak ölümü ile insanların tövbe etmesine neden olursa, ölen kişi “iyi işler” olarak adlandırılan büyük bir ıslah yapmış olur. “Kim toplumu arındırırsa, günah onun aracılığıyla gelmez” sözünün anlamı da budur.