Haziran 1977 Rabbi Yannai şöyle der: “Bizde ne günahkârların sükûneti ne de erdemlilerin sıkıntıları vardır” (Avot, Bölüm 4). Bunu Raba’nın büyük bilgelerimize söylediğine benzer şekilde yorumlamalıyız: “Size yalvarıyorum, çifte cehennemi miras almayın” (Yoma 72b). Bilinir ki, erdemlilerin sıkıntıları meselesi, sadece kişinin ihsan etmek için çalışmak istemesi olarak kabul
Dost sevgisi bir doğadır; “Suda yüzün yüzü yansıtması gibi, insanın kalbi de insanı yansıtır.” Ancak, her biri dostunun başlamasını ister. Bu konuda “Acele eden kazanır” denmiştir.
Yaradan erdemlilerin duasına hasrettir. O ne yapmıştır? Onlara zarar vermiştir ki, onlar da bu zararı kendilerinden uzaklaştırmak ve iyiliğe dönüştürmek için dua etsinler (Zohar, VaYishlach, Madde 45).
Şabat’ta yiyecekleri atıklardan, yani vücutta bulunan iyi şeylerden ayırırız. Hafta içi ise atıkları yiyeceklerden ayırırız. Bedende var olan ve Yaradan’ın bizi yapmakla ödüllendirdiği eylemler için Yaradan’a teşekkür etmemizi gerektiren iyi eylemlere bakmayız. Aksine, bedende bulunan atıklara bakarız ve bu sırada iyilere bakmayız. Dolayısıyla, dua etmek için yer vardır.
Normalde gündüzleri çalışırız, geceleri değil. Yargı açısından ödül şudur: “Ona ücretini gününde, güneş batmadan önce vereceksin” (Tesniye 24:15). Bu, kişi kendisiyle çalıştığını hissettiğinde, buna zaten “gün” denildiğini, yani zaten yukarıdan çağrıldığını ve ona “Maneviyattan ne kadar uzak olduğunu gör” denildiğini ima eder. Kişi, çalışmayı tamamladığında, gerçek ödülü alır
“Çünkü O, meleklerine [emredecektir]” (Yaratılış 32). Bu da hem kötü eğilimin hem de iyi eğilimin kişiyi hedefe ulaşması için koruduğu anlamına gelir.
“Tövbekârların [tövbe edenlerin] olduğu bir yerde, ‘tam erdemliler’ duramaz.” “Tam erdemli”, kişi, Tora Lişma’yı [O’nun rızası için] öğrenirken “sağ çizgi” anlamına gelir ve bu, “ihsan etmek için ihsan etmek” olarak adlandırılır. “Tövbekârlar”, ihsan etmek için almak anlamına gelir. Eyleme alma yani uzaklaşma denir, kişi ancak niyet yoluyla eylemi
Maneviyatta düşüş, maneviyatın değerinin azaldığı anlamına gelir. Maneviyatta yükseliş, maneviyatın değerinin arttığı, yani daha önemli hale geldiği anlamına gelir. Tora ve çalışma. “Çalışma” Kelim’in [kapların] yani akıl ve kalpteki niteliklerin çalışması anlamına gelir. “Tora”, niteliklerin ıslahından sonra gelen bollukla dolmak veya niteliklerin ıslahı amacıyla gelen bolluktur.
“Arınmaya gelene yardım edilir,” ama kim ki kirletmeye gelir, onun için açılır ve yardım almaz. Bu bize ne anlatıyor? Kirletmek için kişi koşar ve kendini alma kaplarıyla kirletmek ister. Ancak, maneviyatla bağlantısı olmadığı için kapalı ve kilitlidir. Ama maneviyatta çalışmaya başlamış olan kişi kirletmeye geldiğinde, onun için açılır
Eğer bir kişi eğiliminin kendisine galip geldiğini görürse, Şema okumasını [İşit, Ey İsrail…] yapmalıdır. Eğer bu ona yardımcı olmazsa, vs. ölüm gününü hatırlamalıdır; bu ona kesinlikle yardımcı olacaktır. Neden ölüm gününü hemen hatırlamasının söylenmediğini sormalıyız. Neden bekleyip başka tavsiyelerde bulunuyoruz ve ancak başka bir yol olmadığını gördüğümüzde ona
“İsrail günah işlememiş olsaydı, içlerinde sadece Tora kitabı olurdu.” Bu demektir ki, günahkâr olduklarını hissettiklerinde, kendilerini kurtarması için “Efendimize yalvardılar” ve her türlü yardım Tora’nın ışığı aracılığıyla geldi. Dolayısıyla, hissettikleri ve yardım istedikleri her günah, her zaman yukarıdan Tora’nın ışığını ekler. Bu da içlerinde günahları olduğunu hissettikçe aydınlanmanın
“Eğer ödüllendirilirse, çalışması başkaları tarafından yapılır.” Ama ödüllendirilmezse, çalışmasını kendisi yapar. Ödüllendirilmenin önemini, çalışmasının başkaları aracılığıyla geldiğini anlamalıyız. Eğer durum böyleyse, o zaman bu utanç ekmeği olarak kabul edilir, peki bunun faydası nedir? “Başkalarının” Ahoraim [arka] anlamına geldiğini yorumlamalıyız. “İhsan etme kapları” olarak adlandırılan Kelim de Panim [ön
Arzuda dört farkındalık vardır: Almak için almak; İhsan etmek, ödül olarak öteki dünyayı almak için Mitzvot’u [emirleri] yerine getirmek; İhsan etmek için ihsan etmek; İhsan etmek için haz almayı istemek çünkü kişi Yaradan’ın kendisinden haz almasını ister. Maddesel bir alma arzusu kişinin maddesel şeyler istediği anlamına gelir. Manevi
Anında gelen bir ödül, kişinin Yaradan’ın emrettiği Mitzvot’u [emirleri] ve Yaradan’ın verdiği Tora’yı [yasayı] yerine getirdiği gerçeğine değer vermesidir. Kişinin tüm ödülü Yaradan’a itaat etmesi ve Yaradan’la konuşmakla ödüllendirilmesidir. “Kişisel fayda” olarak adlandırılan kendisi için almak gibi başka bir ödül, Yaradan rızası için çalışma olarak kabul edilmez. Maneviyat
Sina Dağı’ndaki olayda, ölüm meleğinden özgür oldular ve sadece buzağının günahıyla pisliklerine geri döndüler. Soru şudur: Nasıl günah işleyebildiler? Aslında Adam HaRişon’un günahtan önce, bu kadar yüksek bir derecedeyken nasıl olup da günah işleyebildiğini de anlamamız gerekir.
Korah, karşı çıkmaya gitti ve barışa karşı çıkan kişi de, O’nun kutsal adına karşı çıkmış olur çünkü Yaradan’ın adı “barış “tır.
Orta çizgi: Yemek yapmak isteyen iki kişi hakkında bir alegori vardır. Biri tuz, sirke, sarımsak ve diğer baharatlar dışında, her şeyi temin edeceğini söylemiş. Diğeri ise baharatları temin edecekmiş. Sonunda aralarında anlaşmazlık çıkmış ve her biri kendi yemeğini tek başına yapmış: Biri un, balık, et ve ringa balığı
Gizli olan -bizden gizlenen manevi tat. İfşa edilen -maddeselliğin tadı bize ifşa edilir. İhsan etmek için maddeselliğin tadını alabildiğimizde, Yaradan bize gizlenmiş olanın tadını ifşa eder, bu da maneviyatta gizlenmiş olan tadın ifşa olduğu anlamına gelir.
Sevincin bir varlık olmadığı, bir şeyin ürünü ve sonucu olduğu bilinmektedir. Eğer kişi biraz hazza sahipse, o haz “sevinç” denilen heyecanı doğurur. Buna göre, hayatında hiç hazza sahip olmayan birinin, neşe duyamayacağını anlıyoruz çünkü “sevinç” denen bu doğal sonucu ortaya çıkaracak neden ve anlayıştan yoksundur. Küçük çocukların her
Aralık – Ocak Şabat [Sebt] şarkısı, Kutsallaştıran Herkes’ de şöyle yazılmıştır: “Ellerinizi kutsallığa kaldırın ve Yaradan’a, ‘Halkını, İsrail’i huzura kavuşturan Yaradan’a ne mutlu’ deyin.” “Ve oğlu Yusuf’u çağırdı ve ona şöyle dedi, ‘Benimle birlikte merhametli ve doğru davran.’” RAŞİ, gerçek merhametin, kişinin karşılığında bir ödeme beklemediği anlamına geldiği,
Atalarımızın yaydığı inancın gücü vardır, ki bu inanç vasıtasıyla üst hazları çekebiliriz ve sonra beden de onlardan haz alır. “Efendi’nin sırrı, O’ndan korkanlar içindir.” Mesih’in zamanından önce, yalnızca Yaradan’dan tam olarak korkanlar sırla ödüllendirildi yani herkesin duyamayacağı ve hissedemeyeceği ve “sır” olarak adlandırılan bir üst haz ile. Ancak
“Bugün Tanrınız Efendi size yapmanızı emrediyor.” Yazı, “Gelin eğilip diz çökelim ve Yaratıcımız Efendi’yi kutsayalım” der. Ama diz çökmek eğilmeye, eğilmek de diz çökmeye dahildir, öyleyse “eğilelim, diz çökelim ve kutsayalım” ile ne anlatılmaya çalışıyor? Musa, kutsallığın ruhuna baktı ve Tapınağın kaderinde yıkılmış olmak ve ilk meyvenin kaderinde
“Üzüntü satan kişi, vs., ancak Yaradan mutludur.” Soru şudur; bu bir satıcıya nasıl benzer? Ne de olsa satıcı nesneyi elinde tutmazken, Yaradan, Tora’yı İsrail halkına vermiş olsa bile, Tora yine de O’nunla kalır. Tora, eğer O yaratılan varlıklara onu veriyorsa, Tora, O’nunla kalmaz diyebileceğimiz maddesel bir şey değildir.
“‘Bunlar Yakup Yusuf’un nesilleridir.’ Yusuf’un yüzüne bakan herkes, onun Yakup olduğunu söylerdi. Gelin ve görün ki, Yakup’un bütün oğulları için, ‘Bunlar Yusuf oğlu Yakup Ruben’in nesilleridir’ diye yazılmamıştır, çünkü onun yüzü babasının yüzüne benzer.” Yukarıdakileri anlamak adına, “Yakup’a doğruluk vereceksin” diye yazıldığı gibi, Yakup’un formu doğruluktu ve Yusuf’un
“Mumları kaldırdığında.” Yaradan Musa’ya şöyle dedi; “Onlar hakkında yazılanlar, mumlara ihtiyacım olduğu için değildir, ‘O’nun ışığı bir mumdur’ denildiği gibi, bu sizin iyiliğiniz içindir.” Hatta şöyle de yazılmıştır, “Karanlık bile Senin için karanlık olmayacak ve gece gündüz gibi, karanlık ışık gibi parlayacak.” Bu size, O’nun etten ve kemikten