Soru: Bir yandan, Koronavirüs, insan yaşamının değerinin ne kadar yüksek olduğunu, diğer yandan, ona bir darbe vurmanın ne kadar kolay olduğunu gösterdi. Bu iki karşıtlık nasıl birbirine geçmekte? Cevap: Hayatta her zaman olan şey budur. Bir yandan paha biçilemez; öte yandan, değersizdir. Bu paradoksu çözemeyiz çünkü yaşamın gerçek
Soru: Toplum, Koronavirüs’ten sonra nasıl yaşanacağı ve ne yapılacağı konusunda bölünmüştür. Bazıları virüs öncesi döneme döneceğimize dair endişelerini dile getiriyor. Ve bazıları her şeyin geri dönmesini istiyor, böylece daha önce olduğu gibi yaşayabiliriz. Ne yapmalıyız ve Koronavirüs’ten sonra nasıl yaşamalıyız? Cevap: Birçoğu böyle düşünmek istese de bu dönemi
Pencerenin dışında gördüğümüz hayat, birbirimizle olan bağlantımızın bir yansımasıdır. Amerikan şehirlerinde şiddet gösterileri ve dünya çapında yeni bir Koronavirüs dalgası, her şeyden önce sosyal sorunlardır. Sadece birbirimize karşı tutumumuzu değiştirmeyi kabul edersek ikisini de çözebiliriz. Koronavirüs bize, sadece karşılıklı sorumluluk koşulu altında sağlıklı olabileceğiniz, ayrılmaz bir dünyada yaşadığımızı
Bizleri sağlığımız için birbirine güvenmeye zorlayarak, virüs bize birbirimize güvenebileceğimizi, destekleyici topluluklar kurabileceğimizi ve insanlarda, zevkten daha fazla şey bulabileceğimizi öğretiyor. Kim olduğumuzun farkına varamayabiliriz ama yaşam hakkında düşünme şeklimiz, istediğimiz şeyler, değerler, tercihler, arzularımız, davranışlarımız, korkularımız, tepkilerimiz, tüm bunlar içinde yaşadığımız sosyal ortam aracılığıyla ruhumuza “programlanmıştır”. COVID-19
Eskiden sizin için doğru düğmeye basacak asansörcüler vardı. Ve buzdolapları bulunmadan önce, büyük buz bloklarını kesip müşterilere teslim eden buzcular vardı. İş dünyası sürekli bir evrim geçiriyor ve bu günler, bu her zamankinden daha hızlıdır. Şu anda Koronavirüs sayesinde, bu nerdeyse anında çok çabuk hızlanmış ve artmıştır. Temel/gerekli
İnsan “gelecek”, “şimdi” ve “geçmiş” olarak adlandırılan üç Kelim’den haz alır. En büyük haz gelecektendir. Örneğin bu, bir kişi bir düğüne veya önemli bir akşam yemeğine davet edileceğini düşündüğündedir, şehrinde çok sayıda insan olmasına rağmen sadece birkaç önemli kişinin akşam yemeğine davet edildiği yerde ve o da bu
“Musa O’nun hizmetkarı”, “bilgelere inanç” olarak adlandırılır. Bilgelerin söylediği her şeye “Ve onlar Efendi’ye ve onun hizmetkârı Musa’ya inandılar” denir, yani bu Musa’nın Tora’yı Yaradan’dan aldığına ve Musa’nın açılımının her nesilde olduğuna inandıkları anlamına gelir. Bu nedenle, bilgelere olan inanç “O’nun Hizmetkârı Musa”nın devamı üzerinden uzanır. Buna “sözlü
Hasadim [merhametlerin] ışığı, sınırlı bir yerde parlayamaz. Bu tıpkı gün boyu boş şeylerle meşgul olan bir kişi gibidir ve kişi dua etmeye geldiğinde, niyetle dua etmek ister. Ve yine de ona yabancı düşünceler verildiğini ve dua sırasında kişinin aklını duaya yöneltemediğini görürüz. Dua ihsan etme olmasına rağmen, yani
Çalışmada ıstırap çekmek temizler, bilgelerimizin “Üzerinize, sizi kendi arzunuza karşı düzeltecek Haman gibi bir kral atıyorum” (Berachot 5a) dediği gibi. Başka bir deyişle, alma arzusunun doğası, yaşamdan zevk almak istemesidir. Bir kişi kalbine Keduşa’nın [kutsallık] ruhunun bir parçasını aldığında ve ruh bir verici olmak istediğinde ve alma arzusu
Bağlılık, bir kişinin Yaradan’ın adını toplum içinde kutsallaştırması gerektiği anlamına gelir, yani eğer halk onu “Öldürül ama günah işleme” olarak kabul edilen bir günah işlemeye zorlarsa, yani halkın amacı putperest olmaksa o zaman ayakkabı bağcığında bile “Öldürül ama günah işleme” hususu geçerlidir. Çalışmada insanın arzularına “genel halk” denilir.
Yargı niteliğinin merhamet ile birleşmesine ilişkin olarak, onun aracılığıyla alttaki Mohin’e layık hale geldi ve üsttekinin AHP’ına ilişkin olarak, ki o alttakine düştü. Temel çalışmanın seçim olduğu, yani “yaşamı seç” anlamına geldiği bilinmektedir, bu nedenle Lişma [onun uğruna] olan Dvekut [yapışma] olacaktır. Bununla, bir kişi Dvekut ile, Yaşamların
Raba, “Davut neden cezalandırıldı?” dedi. Bu Tora’nın sözlerini ‘şarkılar’ olarak adlandırdığı içindir, “Yasalarınız benim meskenimin evinde bana şarkılardı” denildiği gibi. Yaradan ona ‘Göz kırptıysan, gitmiştir, onlara ”şarkılar” mı diyorsun?’ un yazılı olduğu Tora’nın sözlerini söyledi. Bu nedenle ben seni çocukların bile bildikleri bir şeyle başarısız kıldım, “Ama Kehat’ın
ZAT de Nekudim’deki Tzimtzum Bet [İkinci Kısıtlama] ayrıldı, çünkü onlarda “bağlı” olarak adlandırılan çizgilerin ıslahı yoktu. Eksikliğin olduğu bir yerde, bolluk parlamaz, çünkü “ayrılık” adı verilen bir alma yeri vardır. Fakat eğer mantık ötesinde olduğundan ihtiyaç duymadığı için bolluğu bırakmazsa, bu “rahmet arzusu” olarak adlandırılır, yargılar için hiç
“Eğer bizi Sina dağının yakınlarına getirseydi ve bize Tora’yı vermeseydi, memnun olurduk!” Yorumlayanlar sordu, “Tora olmadan memnun olacağımız nasıl söylenebilir? Sonuçta, Yaradan dünyayı Tora için yarattı, bilgelerimizin “Antlaşmam gündüz ve gece olmasaydı, cennetin ve dünyanın yazgısını belirlemezdim.” (Avoda Zara 3a) ayeti hakkında dedikleri gibi. Bilgelerimizin söylediklerine göre sormalıyız:
Bilgeliğin ışığında iki rol vardır. Parladığında kötülüğün farkındalığına geliriz. Daha sonra bir kişi kötülüğün farkındalığına sahip olduğunda, alma kaplarını kullanmamayı bilir. Ardından ışık ihsan etmek için almaları adına alma kaplarına parlar ve onlara güç verir. Buradan Kelim’in amacı [kaplar] için iki eylem olduğu sonucu çıkar. 3) Bu, ihsan
Makale 1, 1988 Bilgelerimiz şöyle dediler (Berahot 18): ‘Yaşayanlar öleceklerini bilirler. O erdemliler ki, onlara ölümlerinde ‘yaşayan’ denir. RAŞİ şöyle yorumlar: ‘O erdemliler öleceklerini nasıl bilirler? Onlar ölüm gününe dikkat ederler ve günahtan kaçınırlar.’ ‘Ve ölüler hiçbir şey bilmezler. O günahkârlara yaşamlarında ‘ölü’ denir.’ RAŞİ şöyle yorumlar: ‘Günahkârlar
“Tövbe edenlerin bulunduğu yerde, tam erdemli duramaz” (Berahot 34b). Bir kişi öğrenirse, ona “tam erdemli” denir. Öğrenemediği zaman ona “kötü” denir. Eğer kişi üstesinden gelirse ona “tövbe eden” denir. Kural “Ödül kedere göredir”. Dolayısıyla, tam erdemli tövbe edenlerin bulunduğu yerde duramaz.
Spinka’nın Rabbisi, Imrei Yosef kitabına girişte, Rav Chaim Eliezer adına “Tanrı’nın ihtişamı meseleyi gizlemek için ve kralların ihtişamı meseleyi derinlemesine araştırmak için.” (Süleyman’ın sözleri 25) ayetinin anlamını yazar. Şöyle açıklar; eğer bir kişi Kabala bilgeliğini kaç tane dünya ve Sefirot olduğunu bilmek için yani Tanrı’nın yüceliğini, ihtişamının büyüklüğünü
Eğer daha sonra, daha fazla gizleyeceklerdiyse neden ifşa ettiklerini sormalıyız. Bunun, layık olanlara bir kısmını ifşa ettiler ve layık olmayanlara, ki böylece onlar gerçeği göremeyeceklerdi, iki kısmı gizlemeleri gerekti, anlamına geldiğini yorumlamalıyız.
Bir kişi Yaradan’ın yüceliğini takdir ettiği ölçüde, aynı ölçüde onun alçakgönüllülüğünü görür. Yani Yaradan alçakgönüllüdür, çünkü kişiye döner. Yaradan o kadar yüce değilse, o zaman o kadar alçakgönüllü de değildir, çünkü insan da bir ölçüde yücedir. Fakat bir kişi Yaradan’ı yüce olarak takdir ettiğinde, Yaratan’ın yüceliğine göre, O’nun
“İsrail, Tanrınız Efendi’ye geri dönün.” Bilgelerimiz “Tövbe yücedir çünkü tahta doğru ulaşır, “Efendi Tanrınıza doğru.” dediği gibi.” (Yoma 86a). Kisse [sandalye], Kissui [kapak] kelimesindendir ve Kisse (Sulam’daki [Zohar üzerine “Merdiven” yorumu] “Zohar Kitabına Önsöz”e bakınız) kelimesinden gelmektedir. “Çünkü kötülüğünüzde başarısız oldunuz,” çünkü “Bir kişi Tora’nın sözlerini onlarda başarısızlığa
Şekalim: Şekel’in anlamı, bir kişinin ne yapacağını tartması/değerlendirmesidir (Shokel). “Yarım Şekel” “Dua yarısını yapar.” sözlerinden gelir, dua etmesi gerektiği zaman ki Yaradan onun arzusunu tamamlayacaktır.
Tefillin giymenin zamanı, arkadaşını dört arşınında görmeye başladığı zamandır. Bu çalışmada bize ne ifade eder? Arkadaşı Yaradan’dır “Arkadaşınız ve babanızın arkadaşı, ayrılmayın.”, “Kardeşlerim ve arkadaşlarım uğruna.” yazıldığı gibi. “Dört arşın”; “dört arşın” olarak kabul edilen insandır. Eğer kişi Yaradan’ın varlığını dört arşını içinde görür ve hissederse, buna “bir
İnsanın çalışması öncelikle “Şehina’yı [Kutsallık] tozdan kaldırmak” amacıyla olmalıdır. Bu, cennetin krallığı meselesi anlamına gelir, yani Yaradan’a inanç olan Malhut’un yükünü kabul etmek anlamında, kendi iyiliği için değil, Yaradan uğruna. İnsan kendisi için bir alma arzusu ile yaratıldığından, Yaradan’a hizmet etmekte doğal olarak acizdir. Bu nedenle, insanın çalışması
Sapkınlık bir cezadır ki o başka bir bedene, onun mantığa karşı nasıl konuştuğuna bakmak zorundadır. Bunun için üzülmeliyiz ve onun üzerine merhameti uyandırmalıyız ki ıslah edilsin.