Kabala Kütüphanesi

Yaratılışın Amacı Amaçsız hareket olmayacağından Yaradan’ın önümüzde düzenlenmiş olan Yaratılışta bir amacı olduğu kesin. Bu çeşit çeşit realitenin tümünde en önemli şey hayvanlara verilen algıdır – yani her biri kendi varlığını hisseder. Ancak sadece insana verilmiş olan en önemli algı, aklî faaliyetle ilgili algıdır ki bununla kişi aynı zamanda diğerindeki acıları ve huzuru da hisseder. Dolayısıyla, eğer Yaradan’ın bu Yaratılışta bir amacı varsa bunun konusu insandır. İnsanla ilgili olarak şöyle denilmiştir, “Yaradan’ın tüm işi onun içindir.”

Daha önceleri, matbaa endüstrisinin gelişiminden önce, ortalıkta maneviyatın özüyle ilgili hiçbir safsata kitap bulunmuyordu. Bu tıpkı, sözlerinin arkasında duramayan neredeyse hiçbir yazarın var olamaması gibidir. Ki bunun basit sonucu da, çoğu durumda sorumsuz bir kişinin ünlü olamamasıdır. Dolayısıyla, eğer şans eseri birisi böyle bir derleme yazmaya cesaret etse, hiçbir yazman bunu kopyalamazdı, zira işçiliği için kendisine ödeme yapılamazdı ki. Zira bu, çoğu zaman hatırı sayılır bir meblağ idi. Bu yüzden böyle bir derleme daha başından kaybolmaya mahkûmdu.

İlk bakışta, okuyucu sözlerime şaşırabilir ve bu makalenin konusu olarak önüme koyduğum bu üç soruyu anlamayacaktır. Zira dinin ne olduğunu ve özellikle de sonraki yaşamda öncelikli olarak gelmesi planlanan ödül ve cezalarını bilmeyen bu kişi de kimdir? Ve üçüncü konudan bahsetmeye gerek yok çünkü herkes dinin varlıklara faydası olacağını ve onlara haz ve mutluluk için rehberlik edeceğini bilir ve buna başka bir şey eklemeye ne gerek var ki?

Aşağıda bunlardan bahsedecek olmama rağmen, bu sadece insan aklının ne hayal edebileceği ile pratik temeller üzerine kurulmuş manevi çalışmanın kavramlarını kullanarak, ne anlaşılabileceği arasındaki farkı göstermek içindir (“Kabala İlminin Özü”nde göstermiş olduğum gibi.) “Beden” ve “ruh” kelimelerini gerçekte oldukları gibi derinlemesine açıklamak istiyorum zira gerçek ve sağlam kafa bir ve aynı şeylerdir. Bunun nedeni, sadece manevi çalışmanın doğası vasıtasıyla ve halk arasında kök salmış yanlış kavramların tümünden arındırmak yoluyla, gerçeğin herkese açık olmasıdır. Yanlış kavramlar, manevi çalışmanın ruhundan tümüyle arındırılmış olan soyut yöntemlerden alınmıştır.

Bu oldukça kafa karıştırıcı çünkü iki kişi arasındaki sevapla ilgili olarak bunu söyleyebiliriz, ancak yasaların özü ve çoğunluğu olan bu tek sevap insan ve Yaradan arasındaki tüm sevapları nasıl içerebilir? Yine de bu kelimeleri bağdaştırmaya çalışsak da Hilal ile karşılaşan maneviyatı öğrenmeye gelmişve “Bana tüm manevi ilmin tamamını tek ayak üstünde dururken öğret” diyen biriyle ilgili daha dikkat çekici ikinci bir söz çıkıyor karşımıza. Ve Hilal cevap verdi: “Kendine yapılmasını istemediğini başkasına yapma” (“dostunu kendin gibi sev”in çevirisi) ve geri kalan da tefsirdir, git ve çalış.

Yaradan’ın; yaratılışı yarattığında, onu tamamlamadığı bilinen bir şeydir. Realitenin her köşesinde, genelde ve özelde, onun yoktan büyümenin tamamlanmasına kadar yavaş gelişim yasaları içinde devam ettiğini görebiliyoruz. Bu nedenle; büyümenin başlangıcında meyve acı tat verdiğinde bu meyvenin bir eksikliği olarak kabul edilmez, zira hepimiz nedeni biliyoruz: Meyve henüz gelişimini tamamlamamıştır.

Bunun anlamı şudur; eğer değeri bir kaya olan paha biçilmez bir sözünüz varsa bilin ki onu söylememek, iki kaya değerindedir. Bu, geçerli bir doyum almadan gereksiz sözler sarf edenler veya etrafındakilerin gözünde latife etmiş olmak için kullananlardan bahsetmektedir. Bu kişilerin sözlerini çalışanlar tarafından da bilindiği gibi, bilgelerimizin gözünde, bu kesinlikle yasaklanmıştı. Dolayısıyla, onların bu bilinen deyimlerini anlamaya dikkat etmeliyiz.

Bu bilgi, okyanuslardan daha geniş ve derin olmasına rağmen herhangi bir ruhun doğru sonuca varması için yeterli, gerçekten oldukları gibi, hataya yer bırakmaksızın tüm açılardan açıklamaya ve ışık tutmaya, bu alanda edindiğim tüm bilgi ve güçle elimden gelen çabayı göstereceğim.

Ekim 1942’de VaYera’da duydum Şunları anlayın: Sünnet sırasında İbrahim’i ziyarete gelen üç melek meselesi. Yaradan’ın onu ziyarete gelmesi ve ziyaret sırasında ona ne söylediği. Bilgelerimizin, ziyaretçinin hastalığın altmışta birini aldığını söylemesi. Lut’tan ayrılış. Sodom ve Gomora’nın yok edilmesi. İbrahim’in Sodom’un yok edilmemesi talebi. Lut’un karısının geriye dönüp bakması

 29 Sivan’da, 2 Temmuz 1943, Kudüs’te duydum “Nefes”, “ses” ve “konuşma” anlayışı vardır; “buz” anlayışı ve “korkunç” anlayışı vardır. Nefes, Masah’tan [perde] çıkan Ohr Hozer [yansıyan ışık] demektir. Bu bir sınırlayıcı güçtür. “Onların ahmaklığa geri dönmemelerine” yetecek ölçüde birikmediği sürece buna “nefes” denir. Ölçüsü tamamlandığında, bu sınırlama Masah

1943’te duydum “Tanrı’nın kutsadığı bir alan.” Şehina (Kutsallık) “alan” olarak adlandırılır. Bazen bir Sadeh (alan) bir Şeker (yalan) olur. Hey’in içindeki Vav ruhtur ve Dalet Şehina’dır. Ruh onun içinde kıyafetlendiğinde buna Hey denir. Ve kişi inanca eklemek istediğinde, Vav’ı aşağıya uzatır ve o Kof olur. O anda Dalet,

Heşvan 20’de duydum Genellikle iki tür et arasında ayrım yaparız: hayvan eti ve balık eti. İkisinde de Tuma’a [kirlilik] işaretleri vardır. Tora, onlarda Tuma’a alanına düşmemek için nasıl sakınacağımızı bilmemiz adına bize işaretler vermiştir. Balıkta, bize yüzgeç ve pullar işaretlerini verir. Kişi bu işaretleri balıkta gördüğünde, nasıl dikkatli

Duydum Çabanın gerekliliği bir ihtiyaçtır. Yaradan, insana bir hediye verdiği için, insanın bu hediyedeki faydayı hissetmesini ister. Aksi halde, bu kişi bir aptal olacaktır; bilgelerimizin şöyle dediği gibi, “Aptal kimdir? Kendine verileni kaybedendir.” Kişi meselenin önemini takdir etmediğinden, bu hediyeyi korumaya da aldırış etmez. Kişinin bir şeye ihtiyaç

1942’de duydum.   Bir duanın neden “merhamet” olarak kabul edildiğini anlamalıyız. Ne de olsa bir kural vardır: “Çaba sarf etmedim ve buldum, inanma.” Buradaki tavsiye, kişinin Yaradan’a daha sonra çaba göstereceğine dair söz vermesi gerektiğidir.

Kislev 15, Şabat günü duydum Şimone Esrey [On Sekiz] Duası’nda, “Çünkü Sen, merhametle, halkın İsrail’deki her ağzın duasını işitirsin” denir. Bu kafa karıştırıcı görünmektedir; zira önce “her ağzın duasını işitirsin” denir ki bu, değersiz bir ağız bile olsa Yaradan’ın yine de işittiği anlamına gelir. “Her ağız” ifadesi, değersiz

Eylül’de duydum, Ağustos 1942   Zohar bilgelerimizin sözlerini şöyle yorumlar: “Kişinin aklını üç şey geliştirir. Bunlar, güzel bir kadın, güzel bir ev ve güzel bir Kelim’dir (kaplar).” Şöyle der, “Göz alıcı bir kadın, Şehina’dır (Kutsallık). Güzel bir ev, kişinin kalbidir ve güzel Kelim, kişinin organlarıdır.” Kişinin güzel Kelim’e

1942’de duydum.   Zohar şöyle der: “O Şohen’dir [İkâmet Eden], ve O da Şehina’dır [Kutsallık].” Bu sözleri yorumlamalıyız: Üst ışıkla ilgili olarak, hiçbir değişiklik olmadığının söylendiği bilinmektedir, şöyle yazıldığı gibi, “Ben Efendiniz değişmem.” Tüm bu isimler ve unvanlar sadece Kelim [kaplar] ile ilgilidir ki bu da yaratılışın kökü

Her bir dost bir diğerine iyi bir ruh halini nasıl getirebileceği hakkında düşünmeli. Böylece, onlar gruba üzüntü getirebilecekleri yani bir diğerinin kötülüğüne sebep olabilecek şeyleri tartışmaktan uzak durmalı ve dikkatli olmalılar. Ve daha sonra, o eve gider ve kendine sorar, ‘‘dostlar toplantısına gitmekle ne kazandım? Alçaklık durumunda olduğumu ve bundan pişman olmam gerektiğini bilmek? Bu, sanki onlar bana üzüntü versinler diye toplantıya gittim. Bu durumda, dostlar toplantısına gitmek zaman kaybıdır. Muhtemelen gitmesem daha iyi olurdu’’. O zaman kişi şöyle diyebilir, ‘‘bir daha dostlar toplantısına gitmem gerektiğinde, gitmemek için bir bahane bulacağım’’

Bu bölümde Ptiha “Giriş” sunumlarını inceleyebilirsiniz. Bu sunumlar “Kabala Bilgeliğine Giriş” niteliği taşıyan derslerin teknik dilde anlatımıdır. 12 adet sunum bulunmaktadır ve her sunumun karşısında yer alan “PDF” ve “Power Point” ibarelerine tıklayarak ilgili sunumu “PDF” ve “PPT” formatlarında indirebilirsiniz. Sunum 1: Ders 1 – Giriş PDF Power

Kabalist Dr. Michael Laitman 19 Aralık 2007 Tel Aviv, İsrail Moderatör: İsrail ve diğer ülkelerde Kabala çalışan kadınlardan, pek çok soru alıyoruz. Bu bilinen bir şey. Her zaman kadınlardan birçok soru alırız. Moderatör: Dilerim cevaplarınız onları hoşnut eder. Eğer mümkün olursa. Her şeyden evvel, bir kişi soru sorduğunda

Haktan yana olmak ne demektir? Dostunu kendin gibi sev kuralını tutmalı ki kişi, kişisel sevgisinden çıksın ve başka bir doğa olan insan sevgisini edinsin. Ve bu kişinin kendisini tutmaya zorlayabilmeye çalışacağı bir sevap olmasına rağmen, bu, kişinin kendi doğasında olan bir şey değil. Bu yüzden kişi ne yapabilir ki başkasını sevmeye yönelik kalbinde bir şey oluştursun?

Onların bakış açısından, dünya son derece can sıkıcı hale gelmiştir. Bağımlı olmak ve özgür olmak arasında içlerinde beliren belli bir dalgalanma ile özgürlük için duydukları güçlü arzularını görebilirsiniz. Kabala bilgeliğinin bu konuyla nasıl ilişki kurduğunu merak ediyorum. Ebeveynlere ne yapmalarını önerir? Dr. Michael Laitman: Kabala bilgeliği, her çocuğu kendi psikoloğu haline getirmemiz gerektiğini söyler. Çocuğun, kim olduğunu ve ne olduğunu bilmesi gerekir. Kendisini dışarıdan görmelidir; kamera aracılığıyla nasıl davrandığı ona gösterilmelidir.

Erkekler arasında birdenbire gruplar beliriyor ve arkadaşlar kendilerinden daha önemli hale geliyorlar. Arkadaşlarının ne söylediği son derece önemli oluyor ve ebeveynlerinin ne söylediği ise yavaş yavaş önemini yitiriyor. Neden böylesi bir fırtına başlıyor? Neden güzellikle, yumuşak bir şekilde olgunlaşamıyoruz? Dr. Michael Laitman: Bana doğa hakkında mı soruyorsunuz? Limor Soffer-Fetman: Evet.

Limor Soffer-Fetman: Okuldayız. Michael Laitman: Tekrardan. Limor Soffer-Fetman: Tekrardan; birçok yıl okulda oluyoruz. İlk üç yılı ve etkinlik saatleri açısından okulun aslında nasıl göründüğünü açıkladınız. Günde kaç saat okul olmalı demiştiniz?

Limor Soffer-Fetman: Dr. Laitman, Kabala’ya göre, okula başlamak için bu doğru bir yaş mıdır? Michael Laitman: Gerçek şu ki, okul üç yaşında başlar. Çocuklar üç yaşında harfleri öğrenmeye başlarlar. Ayrıca, üç yaşından itibaren erkek ve kız çocukları ayırırız. Onlar da kendi aralarında, oyunlarında ve diğer her türlü şeyde ayrılmaya başlarlar. Altı yaşında, çoktan küçük insanlar haline gelmişlerdir. Onlarla ciddi meseleleri konuşmaya başlayabilirsiniz, manevi meseleleri de konuşabilirsiniz. Hâlâ çocuk, hatta bebek gibi görünebilirler ama değildirler. Tabii ki bu onları nasıl hazırladığımız ile çok ilgilidir, ama doğal olarak altı yaş, çocuğun içinde bir insanın büyümeye başladığı yaştır.