29 Sivan’da, 2 Temmuz 1943, Kudüs’te duydum “Nefes”, “ses” ve “konuşma” anlayışı vardır; “buz” anlayışı ve “korkunç” anlayışı vardır. Nefes, Masah’tan [perde] çıkan Ohr Hozer [yansıyan ışık] demektir. Bu bir sınırlayıcı güçtür. “Onların ahmaklığa geri dönmemelerine” yetecek ölçüde birikmediği sürece buna “nefes” denir. Ölçüsü tamamlandığında, bu sınırlama Masah
1943’te duydum “Tanrı’nın kutsadığı bir alan.” Şehina (Kutsallık) “alan” olarak adlandırılır. Bazen bir Sadeh (alan) bir Şeker (yalan) olur. Hey’in içindeki Vav ruhtur ve Dalet Şehina’dır. Ruh onun içinde kıyafetlendiğinde buna Hey denir. Ve kişi inanca eklemek istediğinde, Vav’ı aşağıya uzatır ve o Kof olur. O anda Dalet,
Heşvan 20’de duydum Genellikle iki tür et arasında ayrım yaparız: hayvan eti ve balık eti. İkisinde de Tuma’a [kirlilik] işaretleri vardır. Tora, onlarda Tuma’a alanına düşmemek için nasıl sakınacağımızı bilmemiz adına bize işaretler vermiştir. Balıkta, bize yüzgeç ve pullar işaretlerini verir. Kişi bu işaretleri balıkta gördüğünde, nasıl dikkatli
Duydum Çabanın gerekliliği bir ihtiyaçtır. Yaradan, insana bir hediye verdiği için, insanın bu hediyedeki faydayı hissetmesini ister. Aksi halde, bu kişi bir aptal olacaktır; bilgelerimizin şöyle dediği gibi, “Aptal kimdir? Kendine verileni kaybedendir.” Kişi meselenin önemini takdir etmediğinden, bu hediyeyi korumaya da aldırış etmez. Kişinin bir şeye ihtiyaç
1942’de duydum. Bir duanın neden “merhamet” olarak kabul edildiğini anlamalıyız. Ne de olsa bir kural vardır: “Çaba sarf etmedim ve buldum, inanma.” Buradaki tavsiye, kişinin Yaradan’a daha sonra çaba göstereceğine dair söz vermesi gerektiğidir.
Kislev 15, Şabat günü duydum Şimone Esrey [On Sekiz] Duası’nda, “Çünkü Sen, merhametle, halkın İsrail’deki her ağzın duasını işitirsin” denir. Bu kafa karıştırıcı görünmektedir; zira önce “her ağzın duasını işitirsin” denir ki bu, değersiz bir ağız bile olsa Yaradan’ın yine de işittiği anlamına gelir. “Her ağız” ifadesi, değersiz
Eylül’de duydum, Ağustos 1942 Zohar bilgelerimizin sözlerini şöyle yorumlar: “Kişinin aklını üç şey geliştirir. Bunlar, güzel bir kadın, güzel bir ev ve güzel bir Kelim’dir (kaplar).” Şöyle der, “Göz alıcı bir kadın, Şehina’dır (Kutsallık). Güzel bir ev, kişinin kalbidir ve güzel Kelim, kişinin organlarıdır.” Kişinin güzel Kelim’e
1942’de duydum. Zohar şöyle der: “O Şohen’dir [İkâmet Eden], ve O da Şehina’dır [Kutsallık].” Bu sözleri yorumlamalıyız: Üst ışıkla ilgili olarak, hiçbir değişiklik olmadığının söylendiği bilinmektedir, şöyle yazıldığı gibi, “Ben Efendiniz değişmem.” Tüm bu isimler ve unvanlar sadece Kelim [kaplar] ile ilgilidir ki bu da yaratılışın kökü
Terumah 6, 12 Şubat 1943’te duydum “Harun iki teke için kura çekecek; bir kura Efendi’ye, öbür kura Azazel’e” diye yazılmıştır (Levililer 16:8). Haman’la ilgili olarak şöyle yazılmıştır (Ester 3:7): “Bir pur attılar, yani kura çektiler.” Kura, akılda bir incelemenin olamayacağı yerlerde geçerlidir, çünkü akıl oraya ulaşamaz, öyle ki
18 Ocak 1948, Tel Aviv, Şevat 7’de duydum Düşünce, arzunun bir sonucudur. Kişi, istediği şeyi düşünür. İstemediği şeyi düşünmez. Örneğin, kişi asla ölüm gününü düşünmez. Aksine, istediği şey bu olduğu için her zaman sonsuzluğu düşünür. Böylece, kişi her zaman kendisi için arzu edilen şeyi düşünür. Ancak, düşüncenin özel
Kişi bazen aklını korkuyla meşgul ederken şunu bilmelidir ki, O’ndan başkası yok. Ve eğer kişi hala korkunun üzerinde etkisi olduğu hissi içerisindeyse, kişi bilmeli ki şans eseri diye bir şey yoktur ve kendisine olanı Yaratan yukarıdan vermiştir, kişi sonu düşünebilmesi için ona bir korku gönderilir. Şöyle ki korku
1940 yılında Kudüs’te duydum Cansız, kendi başına bir otoriteye sahip olmayandır. Daha ziyade, mülk sahibinin otoritesi altındadır ve mülk sahibinin her arzusunu ve isteğini yerine getirmek zorundadır. Dolayısıyla, Yaradan yaratılışı Kendi ihtişamı için yarattığından, “Benim Adımla çağrılan herkesi, onu Kendi ihtişamım için yarattım” diye yazıldığı üzere, bu Yaradan’ın
1948’de duydum Asla kaybolmayacak olana maneviyat denir. Bu nedenle, alma arzusu mevcut haliyle, yani almak için olan formunda, “maddesellik” olarak adlandırılır; çünkü bu form iptal olacak ve “ihsan etmek için” formunu edinecektir. Maneviyattaki gerçek bir yere “gerçekliğin yeri” denir; çünkü oraya, o yere kim gelirse, diğerinin gördüğüyle aynı
Kasım 1952’de VaYera’da özel olarak duyduklarım İnanç Malhut olarak ayırt edilir, zihinde ve kalpte yani ihsan etme ve inançta yorumlanır. İnancın karşısında “sünnet derisinin” idraki vardır, bu da bilmektir, ki bunun yolu sünnet derisinin idrakini takdir etmektir. Bununla birlikte, “Şehina [Kutsallık]” olarak adlandırılan inanç toz içindedir. Bu
10 Nisan, 31 Mart 1947 tarihinde duydum Güven, “yaşam” olarak adlandırılan ışığın kıyafetidir. Kli [kap] olmadan ışık olmaz diye bir kural vardır. Buradan, “yaşam ışığı” olarak adlandırılan ışığın, bir Kli içinde kıyafetlenmek dışında bir giysisi olamayacağı sonucu çıkar. Yaşam ışığının kıyafetlendiği Kli’ye ise genellikle “güven” denir. Bu,
Vayehi, 14 Tevet, 27 Aralık 1947’de duydum “Lo Lişma’dan [O’nun rızası için değil] Lişma’ya [O’nun rızası için] geliriz.” Eğer dikkatle bakarsak, diyebiliriz ki Lo Lişma dönemi daha önemli bir dönemdir, zira eylemi Yaradan’la birleştirmek daha kolaydır. Bu böyledir çünkü Lişma’da kişi, bu iyi eylemi Yaradan’a bütünlük içinde hizmet
Şabat’tan sonraki arifede duydum, 1938 Bilgelerimizin “Borçluydum ve geri ödedim” sözünü anlayın. Bunun anlamı, göğün ve yerin yaratılış amacının Şabat ışığı olduğudur. Bu ışık aşağıda olanlara ifşa edilmelidir ve bu amaç Tora, Mitzvot [emirler] ve iyi işler aracılığıyla ortaya çıkar. Gmar Tikkun [ıslahın sonu], bu ışığın aşağıdan gelen
Sukot’ta duydum, Inter 4 Sevinç iyi eylemlerin bir “yansımasıdır”. Eğer eylemler Keduşa [kutsallık] içeriyorsa, sevinç ortaya çıkar. Bununla birlikte, bir de Klipa [kabuk] anlayışının olduğunu bilmeliyiz. Bunun Keduşa olup olmadığını bilmek için, inceleme akılda yapılır. Keduşa’da akıl vardır ve Sitra Ahra’da [diğer tarafta] ise akıl yoktur, zira başka
5 Şubat 1944 tarihinde Yitro 1’de duydum “Onu kendi arzusuna yaklaştıracak” ayeti hakkında bilgelerimiz şöyle demiştir: “Nasıl? O, ‘İstiyorum’ diyene kadar zorlanır.” Aynı zamanda, “Bir arzu olsun” diye dua ettiğimizi de anlamalıyız, zira inek, buzağının yemek istediğinden daha fazla beslemek ister, öyleyse neden “Yukarıda bir arzu olsun” diye dua etmemiz gerekiyor?
BeŞalah 1, 2 Şubat 1941’de duydum Tora, “vurmak’’ kelimesinden gelen “gösterge’’ olarak adlandırılır.* Bu demektir ki, kişi Tora ile meşgul olduğunda, çabası ölçüsünde uzak olduğunu hisseder. Başka bir deyişle, kendisine gerçek gösterilir, yani gerçeğin tüm temeli olan inancının ölçüsü gösterilir. Tora ve Mitzvot’a [Manevi çalışma ve ıslahlar] uymanın
Tora’da ki Haman, nereden? “Sana yemeni yasakladığım ağaçtan mı yedin?” Haman ile “Etz ha Daat” (Bilgi Ağacı) arasındaki ilişkinin ne olduğunu anlamalıyız. Etz ha Daat kendi için almanın en hat safhası olarak tanımlanır ve bu kutsallık değildir, ancak kutsallığa ıslahtan geçirilerek getirilmelidir. Haman anlayışı aynı zamanda kendi için
13 Şubat 1941, Şevat 16’da duyduklarım Bilinmektedir ki, hizmetin temel amacı, kişinin Yaratıcısına memnuniyet ihsan etmesidir. Ancak, herkesin kullandığı bu kelimenin anlamını da bilmek gerekir, zira alışkanlığın tadı kaçırdığı bilinmektedir. Bu nedenle, ihsan etmek kelimesinin anlamını iyice açıklığa kavuşturmalıyız. Mesele şu ki, alma arzusu da aşağıdakinin ihsan etmek arzusuna dahil
Şabat arifesinde duydum, 1 Sivan, 4 Haziran 1943 Kısıtlama meselesi kişinin içinde bulunduğu durumu kısıtlaması ve Gadlut [yücelik/yetişkinlik] istememesidir. Bunun yerine, kişi sonsuza dek mevcut durumunda kalmak ister ve buna ebedi Dvekut [bütünleşme] denir. Kişinin sahip olduğu Gadlut’un ölçüsü ne olursa olsun, en küçük Katnut’a [küçüklük/bebeklik] sahip
Şabat arifesinde duydum, 14 Mayıs 1943 “Bir günah bir Mitzva’yı [emri] ortadan kaldırmaz ve bir Mitzva bir günahı ortadan kaldırmaz.” Bu, çalışmanın yürütülmesi için kişinin iyi yolu izlemesi gerektiğidir. Ancak kişinin içindeki kötülük, onun iyi yola girmesine izin vermez. Ancak, kişi bilmelidir ki kötülüğü kökünden söküp atmak gerekmez,
Pesah bayramından sonra, 27 Nisan 1943’te duydum “Eğer bu caniyle karşılaşırsan onu öğrenim yerine vs. çek, eğer karşılaşmazsan ona ölüm gününü hatırlat.” Bu demektir ki, ona çalışmanın kendisinin bulunmadığı bir yerde, yani kişinin derisinin dışında olması gerektiğini hatırlatacaktır. Buna “bedeninin dışındaki çalışma” denir; kişinin kendi bedeniyle ilgili tek