Duydum
“Ticaret gemileri gibidir; ekmeğini uzaklardan getirir” ayetinde, kişi “O tamamen benimdir” diye ısrarla talep ettiğinde, yani tüm arzularını Yaradan’a adamak istediğinde, Sitra Ahra da karşısına çıkar ve “O tamamen benimdir” diye iddiada bulunur. O zaman bir alışveriş söz konusudur. Alışveriş, bir kişinin belirli bir nesneyi satın almak istemesi ve alıcı ile satıcının onun değerini tartışmalarıdır; her ikisi de haklı olduklarını iddia ederler.
Burada da beden, kime kulak vermesi gerektiğini tartar: alma gücüne mi, yoksa ihsan etme gücüne mi? Her ikisi de açıkça “O tamamen benimdir” diye iddia eder. İnsan kendi aşağılıklığını gördüğünde — çünkü içinde Tora ve Mitzvaları en küçük ayrıntısına kadar bile kabul etmeyen kıvılcımlar vardır ve bütün beden “O tamamen benimdir” diye tartışır — işte o zaman “ekmeğini uzaklardan getirir.” Bu, kişinin Yaradan’dan ne kadar uzak olduğunu fark etmesi, bunun için pişmanlık duyması ve Yaradan’a yakınlaştırması için yalvarması anlamına gelir. “Ekmeğini getirir” ifadesi budur.
Ekmek, inancı simgeler. Böyle bir durumda, kişi kalıcı inanç ile ödüllendirilir. Çünkü “Yaradan her şeyi, O’ndan korkulması için yaptı.” Yani kişinin hissettiği bütün uzaklaşmalar Yaradan tarafından verilmiştir ki kişi cennet korkusunu üstlenmeye ihtiyaç duysun.
“İnsan yalnızca ekmekle yaşamaz, Yaradan’ın ağzından çıkan her şeyle yaşar” sözünün anlamı budur. Yani insandaki Keduşa (kutsallık) hayatı, sadece yaklaşmadan, yani kutsallığa girişlerden değil; aynı zamanda çıkışlardan, yani uzaklaştırmalardan da gelir. Çünkü Sitra Ahra’nın bedende kıyafetlenmesi ve haklı görünen “O tamamen benimdir” iddiaları aracılığıyla, kişi bu durumun üstesinden geldiğinde kalıcı inançla ödüllendirilir.
Bunun anlamı, kişinin her şeyi Yaradan’a adaması gerektiğidir; yani çıkışların da O’ndan geldiğini kabul etmelidir. Kişi ödüllendirildiğinde, girişlerin de çıkışların da Yaradan’dan geldiğini görür. Bu, kişiyi alçakgönüllülüğe zorlar; çünkü her şeyi, hem çıkışları hem girişleri Yaradan’ın yaptığını idrak eder.
Musa hakkında söylenen, onun alçakgönüllü ve sabırlı olduğudur. Bu, kişinin her derecede alçaklığını koruması gerektiği anlamına gelir. Kişi alçaklığını yitirdiği anda, edindiği Musa’nın bütün derecelerini hemen kaybeder.
Sabır kavramının anlamı budur. Alçaklık herkesin içinde vardır, fakat her insan onun iyi bir şey olduğunu hissetmez. Sonuçta kimse acı çekmek istemez. Musa ise alçakgönüllülüğe katlanmış ve bundan dolayı “alçakgönüllü” olarak adlandırılmıştır; çünkü alçaklık ona sevinç vermiştir.
Kural şudur: “Sevincin olmadığı yerde Şehina barınmaz.” Bu nedenle arınma döneminde Şehina bulunamaz, her ne kadar arınma gerekli bir şey olsa da. (Tıpkı tuvalet ihtiyacında olduğu gibi: gitmek zorunludur, ancak orası Kral’ın sarayı değildir.)
Beraha (kutsama) ve Behora’nın (büyüklük) harflerinin aynı olması da bu yüzdendir. Büyüklük GAR’dır ve Sitra Ahra büyüklüğü ister, fakat kutsamayı istemez; çünkü kutsama, Mohin üzerindeki örtüdür. Esav, büyüklüğü örtüsüz almak istemiştir. Ancak Mohhin örtüsüz edinilemez. Esav’ın “Sen benim için bir kutsama ayırmadın mı?” sözünün anlamı budur. “Bir kutsama” demek, kutsamanın zıddı, yani bir lanet demektir. Bununla ilgili şöyle denmiştir: “O laneti sevdi, bu yüzden lanet onun üzerine geldi ve o kutsamayı istemedi.”