Şevat 14’te duydum
“Efendi için budayın1 çünkü O gururlandırdı” ayetinde, “budamak” kelimesi “[Efendi] benim gücüm ve şarkımdır” gibi görünüyor. Bu, Yaradan’ın bağındaki dikenleri her zaman budamamız ve kesmemiz gerektiği anlamına gelir. Ve kişi kendini bütün hissettiğinde ve dikenleri çoktan çıkardığını düşündüğünde bile, ayet “çünkü O gururlandırdı” diye bitirir.
Bu demektir ki, O görünüşte bu dünyada, insanın kendi gözünde sadık ve dürüst olmayı sevdiği bir gurur yaratmıştır. Ve kişi kendini dikenleri çoktan çıkardığını ve bütün bir insan olduğunu hissettiğinde, bu bir tür gururdur.
Aslında, kişi her zaman kendi eylemlerini incelemeli, on türden incelemeyle kontrol etmeli ve geçici duygularına güvenmemelidir, çünkü bu sadece bir tür gururdur. Ayette, erdemliler adına şöyle denmektedir: “Siz tembelsiniz, tembelsiniz; bu yüzden, ‘Gidip Tanrımız Efendimize kurban sunalım’ diyorsunuz.”
Bu, O’nun, İsrailoğullarına şöyle dediği anlamına gelir: “Gidip kurban sunalım’ dediğinizde ve kendinizi Efendi’nin huzurunda sunakta kurban etmeye hazır olduğunuzu hissettiğinizde, bu tembellik ve zayıflık gibidir, artık çalışmak ve bu büyük çalışmaya hazır olmak için kendinizi sürekli incelemek istemiyorsunuz. Bu yüzden, bu ayetin sonunda yorumlandığı üzere, ‘O gururlandırdı’ diyerek, bu hizmetkârlıkta zaten mükemmel olduğunuzu düşünüyorsunuz.”