Behar–BeHukotai bölümü, 22 İyar, 21 Mayıs 1949’da bir Şevat yemeğinde duydum
“Ve eğer bu yol senin için çok uzaksa, onu taşıyamayacak durumdaysan.”
Şöyle açıkladı: “Yol neden bu kadar uzak?” Çünkü “onu taşıyamayacak durumdasın.” Bunun nedeni, kişinin Tora ve Mitzvot’un [emirlerin] yükünü taşıyamamasıdır. Bu nedenle yolu uzak olarak görür. Bunun çaresi ayette söylendiği gibidir: “Elindeki parayı bağla.” Kesef [gümüş/para], Kisufin [özlem] anlamına gelir, yani çalışmada özlem uyandırmak. Böylece kişi, Yaradan’a duyduğu arzu ve özlem sayesinde Tora ve Mitzvot’un yükünü taşıyabilir. Kesef aynı zamanda utançla da ilgilidir. Çünkü insan, cennetin ihtişamını artırmak amacıyla yaratılmıştır; “Ne mutlu… bizi kendi yüceliği için yaratana” diye yazılmıştır.
Genel olarak, Tora ve Mitzvot, kişinin O’nun tarafından beğenilmek için yaptığı şeylerdir. Çünkü bir kölenin doğasında efendisi tarafından sevilmek arzusu vardır; zira o zaman efendisinin kalbi ona yönelir. Burada da durum aynıdır. Kişinin yerine getirdiği sayısız eylem ve gösterdiği titizlik, yalnızca O’nun gözünde beğenilmek için bir araçtır ve o zaman kişi O’nun arzuladığı hedefe ulaşır.
Fakat kişi, Tora ve Mitzvot’u insanlar tarafından beğenilmek için yerine getirir ve böylece cennetin ihtiyaçlarını bir araca dönüştürür. Yani bunlar aracılığıyla insanlar tarafından sevilmek ister. Kişi, Tora Lişma [O’nun rızası için] ile ödüllendirilene kadar insanlar için çalışır.
Her ne kadar kişinin insanlar için çalışmaktan başka seçeneği olmasa da, yine de böyle bir hizmetten utanmalıdır. O zaman bu Kesef sayesinde, Keduşa Kesefi [Kutsallığın gümüşü] ile, yani kutsallığı isteme arzusu ile ödüllendirilecektir.
“Ve elindeki parayı bağla.” Bunun anlamı şudur: Her ne kadar arzu insana bağlı olmasa da, eğer kişi arzu duymuyorsa hiçbir şey yapamaz. Yine de kişi, Kisufin’e, yani arzuya karşı bir arzu göstermelidir. (Belki de VeTzarta [bağla] sözcüğü Ratzita [istedin] kelimesinden gelir.) Kişi bunun için bir arzu göstermelidir; Yaradan’ı isteme arzusunu, O’na yönelme özlemini ortaya koymalıdır. Yani cennetin ihtişamını artırmayı, O’na hoşnutluk vermeyi ve O’nun tarafından beğenilmeyi istemelidir.
Zahav [altın] kavramı vardır, bir de Kesef kavramı vardır. Kesef, genel olarak Kisufin’e [özleme] sahip olmayı ifade eder. Zahav [altın, “ze hav” – “bunu ver” sözcüklerinden oluşur] ise, kişinin yalnızca tek bir şeyi istemesi, birçok şeye yönelik tüm özlem ve arzularının bu tek arzuda toplanması anlamına gelir. O kişi sadece “bunu ver” der; yani başka hiçbir şey istemez, sadece Şehina’yı [Kutsallık] tozdan kaldırmak ister. Tüm arzusu budur.
Dolayısıyla kişi, kendisinde uygun özlem ve arzu olmadığını görse bile, bu arzuyu edinmek için eylem ve düşüncelerinde çaba göstermelidir. Buna “Ve elindeki parayı bağla” denir. Kişi, eğer bu para insanın elindeyse, bunun küçük bir şey olduğunu düşünmemelidir. Aksine, “öküzler için (lütufla) ya da koyunlar için” gibi, çünkü yalnızca bununla kişi en yüce ışıklarla ödüllendirilecektir.