Şabat’tan sonraki akşam, Vayera, 8 Kasım 1952’de duydum
Asıl temel, herkes tarafından bilinen bir yoldur. Akıl konusundaki dikkat ve muhafaza, onun bir soruya dayalı olarak inşa edilmiş olmasındandır. Kişi bilinen soruyla karşılaştığında, silahlanmış ve korunmuş olmalı, nöbet tutmalı ve anında bilinen cevabı vermelidir.
Başka bir deyişle, tüm yapı sorular ve cevaplar üzerine kuruludur ve bu, Yaradan’ın yolunda yürümek ve Şehina’nın [Kutsallığın] yapısını inşa etmekle ödüllendirilmek anlamına gelir. Ve kişi, sorulara ve cevaplara yer bulamadığında, ona “duran” denir.
Yaradan, Şehina’nın kalıcı giysisiyle zaten ödüllendirilmiş ve artık dereceler yolunda yürüyen, yani artık yukarıda sözü edilen çalışmaya yeri olmayanlar için bile bir yer hazırlamıştır. Bu yerde, inancın var olabileceği özgür bir temel bulunur.
Her ne kadar böylesi bir şeyin yüksek derecelerde nasıl olabileceğini anlamak zor olsa da, Yaradan’ın Kendisi böyle bir şeyi yapabilir. Bunun anlamı, orta çizginin ıslahı ve sol çizgiden almanın yasaklanmasıdır.
Aynı zamanda görüyoruz ki Hohma sadece Malhut’ta ortaya çıkar. Ve her ne kadar Malhut, Hohma’ya zıt bir nitelik olsa da, Hohma’nın ortaya çıktığı yer tam da Malhut’tadır.
Bunun anlamı şudur: “Ve bu engel senin elinin altında olsun.” Bilgelerimiz, kişinin başarısızlığa uğramadığı sürece bir yasaya uymadığını söylerler. Yasa, Malhut anlayışı demektir (ve bu, gelin anlamına gelir. Geline gidildiğinde ona “yasa1” denir). Bu, yalnızca engeller üzerine, yani sorular zamanına dayanarak inşa edilir. Kişinin soruları olmadığında, onda “inanç” veya Şehina adı bulunmaz.
1.İbranice’de “gelin” ve “yasa” kelimeleri aynı harflerle, yalnızca farklı bir sıralama ile yazılır.